۵٬۴۵۸
ویرایش
نظریه شماره 7/1402/366 مورخ 1402/08/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احقاق حق شرکا در دعوای غیر قابل تجزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نظریه شماره 7/1402/366 مورخ 1402/08/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احقاق حق شرکا در دعوای غیر قابل تجزیه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۲
، ۹ ژوئیهبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1402/366|شماره پرونده=1402-127-366ح|تاریخ نظریه=1402/08/02|محور نظریه=[[ | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1402/366|شماره پرونده=1402-127-366ح|تاریخ نظریه=1402/08/02|محور نظریه=[[دعوای غیر قابل تجزیه]]|موضوع نظریه=[[قانون آیین دادرسی مدنی]]}} | ||
'''چکیده نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۶۶ مورخ ۱۴۰۲/۰۸/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احقاق حق [[شریک|شرکا]] در دعوای غیر قابل تجزیه:''' در فرض سؤال، استماع دعوای خواهان مستلزم طرف دعوا قرار گرفتن دیگر شرکا یا [[ذی نفع|ذی نفعان]] نیست؛ مگر آنکه اعمال حق و یا تعلق حق به صورت انفرادی قانونا ممکن نباشد. | '''چکیده نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۶۶ مورخ ۱۴۰۲/۰۸/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احقاق حق [[شریک|شرکا]] در دعوای غیر قابل تجزیه:''' در فرض سؤال، استماع دعوای خواهان مستلزم طرف دعوا قرار گرفتن دیگر شرکا یا [[ذی نفع|ذی نفعان]] نیست؛ مگر آنکه اعمال حق و یا تعلق حق به صورت انفرادی قانونا ممکن نباشد. | ||