استقلال قضایی در حقوق ایران و انگلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حق دادرسی]] در یک [[دادگاه]] مستقل و بی طرف، از مهمترین [[حقوق]] شهروندان اجتماع است که در قوانین داخلی و [[سند بین الملی|اسناد بین الملی]] پیش بینی شده است. هدف این اصل از یک سو، تضمین [[رسیدگی منصفانه]] و حمایت از [[مردم سالاری]] و ارزش های آن و از سوی دیگر، حمایت از دستگاه [[عدالت]] و [[دادگستری]] است. پاسداری از [[استقلال و بی طرفی مراجع قضایی|اصل استقلال و بی طرفی قضایی]] به مفهوم حکومت [[قانون]] است؛ به گونه ای که مقامات و ماموران رسمی در اَعمال خود، [[نظارت قضایی]] را دریافته و خارج از قانون عمل نمی کنند. نگهبانی از این اصل، سبب افزایش اعتبار دستگاه قضایی و اعتماد عمومی به آن است که خود زمینه ساز اجرای درست و شایسته وظایف آن دستگاه و مانع دادرسی و [[داوری]] خودسرانه افراد خواهد بود. استقلال قضایی وقتی است که [[مقام قضایی|قضات]] در مقام دادرسی، صرفاً بر اساس موازین قانونی و دستورات وجدانی خود، به دور از هرگونه نفوذ یا فشار بیرونی و درونی مبادرت به صدور [[حکم]] نمایند. قضات در برابر [[قوه مجریه]]، در برابر مسئـولان [[قوه قضاییه]] و حتی در برابر افکار عمومی و ... باید استقلال داشته باشند.