بررسی میراث زوجه در حقوق اسلام و ایران، تحلیل فقهی و حقوقی ارث زن از دارایی شوهر (مهرپور): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب اینطور می نویسند:<blockquote>«زن همانند مرد، هم به موجب نسب (یعنی به عنوان مادر، دختر و خواهر) ارث می‌برد وهم به موجب سبب (به عنوان زوجه متوفی) سهم الارثی در دارایی او دارد؛ ولی ارث بردن زن هم مانند سایر حقوق اجتماعی او در طول تاریخ دستخوش تحولات و دگرگونی‌ها بوده‌است ودر حالی که مرد، در قدیم‌ترین ادوار تاریخ و در کهن‌ترین نظام‌ها، به عنوان قرابت نسبی یا سببی ازمیراث اموال بهره‌مند بوده‌است. در اکثر نظام‌ها و جوامع بشری، یا برای زن حق ارث قائل نبوده‌اند یا تحت عناوین دیگری مثل «[[وصیت]]»، سهم مختصری به او تعلق می‌گرفته‌است؛ و این محرومیت، مخصوصاً در مورد زوجه نسبت به اموال شوهر متوفایش مشهودتر بوده‌است؛ زیرا نه تنها زن، سهمی در ترکه شوهر خود نداشت، بلکه ای بسا خود نیز جزء اموال و دارایی شوهر، به ارث برده می‌شد. اسلام؛ در این زمینه، تحولی بوجود آورد و زنان را نیز صاحب سهم و حق در اموال متوفی شناخت و برایشان [[سهم‌الارث|سهم الارث]] تعیین کرد.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی میراث زوجه در حقوق اسلام و ایران (تحلیل فقهی و حقوقی ارث زن از دارایی شوهر)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=اطلاعات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6568248|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=مهرپور|چاپ=3}}</ref></blockquote>