تفسیر قرارداد در حقوق افغانستان با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

بسیاری از قراردادها توسط اشخاص غیرمتخصص تنظیم می شود که قادر به تنظیم درست قرارداد نیستند اما ممکن است دقیق ترین قراردادها نیز نیاز به تفسیر پیدا کند. در این صورت طرفین عقد ناچار هستند که به محاکم مراجعه کنند و دادرس وظیفه دارد اراده واقعی متعاقدین را کشف کند. محاکم برای حل اختلافات ناشی از قرارداد، نیازمند عوامل مشخصی هستند تا از اختلاف آراء جلوگیری شود. عوامل تفسیر قرارداد در حقوق افغانستان وایران دودسته هستند: عوامل داخلی که به تفحص در متن می پردازند و عده ای از مهم ترین آن ها عبارت اند از: اصول لفظیه، قاعده جمع عرفی، قاعده ارجح بودن اعمال کلام بر اهمال آن، قاعده توجه به علت حکم و اصل تفسیر در پرتوی کل قرارداد. مرجع حل اختلاف در افغانستان و ایران خود را صرفا محدود به مندرجات قرارداد نمی کند زیرا استناد صرف به عوامل داخلی برای تفسیر قراردادها در اشکال مختلف امروزی کافی نیست، عواملی خارج از عقد نیز وجود دارند که به کمک آن ها تفسیر متن قرارداد و پیدا کردن قصد مشترک متعاقدین صورت می گیرد. مانند: قاعده تفسیر عقد به نفع متعهد، اصل استصحاب، اصل حسن نیت، قانون، عرف و... در حقوق ایران_ برخلاف حقوق برخی از کشورها مانند مصر، فرانسه واسناد بین المللی همچون اصول حقوق قرارداد اروپا_ عوامل تفسیر قرارداد تبیین نشده است و صرفا به ذکر مصادیق پراکنده بسنده شده است. اما در قانون مدنی افغانستان، هنگامی که به آثار قرارداد اشاره می شود، فرعی مربوط به تفسیر عقد می باشد و در قانون تجارت نیز، فصل عقود تجاری در سه بخش انعقاد، تفسیر و اثبات موردبررسی قرار می گیرد.