حق بر خویشتن مبانی و آثار آن در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

یکی از موضوعات مهمی که در فقه و حقوق از مسایل مستحدثه به شمار می رود ، حق بر خویشتن است که دارای مبانی و آثاری می باشد. اساسا این بحث در فقه و حقوق کیفری مطرح است که آیا انسان حق بر اعضاء و جوارح خویش دارد یا خیر؟ در صورتی که حق بر خویشتن ثابت گردد آیا این تسلط به صورت مطلق است یا مقید؟ اهمیت بحث در این مطلب است که مسایل متحد المبنایی در فقه و حقوق وجود دارد که بازگشت آن ها به تسلط و عدم تسلط انسان بر خویشتن است، مسایلی همچون اتانازی، سقط جنین، ورزش های خطرناک، اهداء عضو، عفو مجنی علیه قبل از ثبوت حق قصاص و... بنابراین این سوال مطرح می شود که حق بر خویشتن، مبانی و آثار آن در فقه اسلامی چیست؟ هدف از نگارش این رساله در مرتبه اول، بررسی مبانی و ادله حق بر خویشتن در فقه اهل بیت می باشد و در ادامه به بررسی آثار و جلوه های پذیرش حق بر خویشتن پرداخته شده است. روش تحقیق در رساله توصیفی– تحلیلی می باشد و موضوع رساله بین رشته ای می باشد. پژوهش دارای یافته ها و نتایجی می باشد که در ابتدا، مبانی حق بر خویشتن آمده است و در ادامه، ادله حق بر خویشتن در فقه مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت آثار حق بر خویشتن مورد بررسی قرار گرفته است. آن نتیجه ای که در رساله به دست آمده این است که حق بر خویشتن برای انسان وجود دارد و حکم اولی جواز تصرفات انسان در اعضا و جوارح خویش می باشد منتهی در صورتی که این ضرر منجر به هلاکت یا ضرر معتد به نشود. در صورتی که حق بر خویشتن پذیرفته نشود عناوین ثانویه باعث اباحه عمل می شود در تایید این مطلب می توان از مقاصد شریعت و اصاله الاباحه کمک گرفت.