حدود تمیز اشخاص (قبادی): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در بخشی از کتاب مذکور چنین آورده است:<blockquote>«اشخاص جمع مکسر شخص است و شخص از لحاظ حقوقی فقط به کسی اطلاق می‌شود که بتوانند صاحب یا طرف [[حق]] واقع گردد و شخص یا [[شخص حقیقی|حقیقی]] (طبیعی) است یا [[شخص حقوقی|حقوقی]]. منظور از [[شخص حقیقی]]، همان فرد انسانی است، که به خاطر طبع اجتماعی داشتن مجبور به مساعی و اشتراک با همنوعان خود است؛ لذا برای تحقق این امر، گاهی برای دست یافتن به مقاصد سیاسی و اجتماعی (مانند قوای سه‌گانه کشور) یا امور منفعتی (مانند [[شرکت تجاری|شرکت‌های تجارتی]]) یا برای رسیدن به اهداف غیرانتفاعی (مانند انجمن‌های علمی و ادبی) گروه‌هایی تشکیل می‌دهند و گاه نیز سرمایه خود را در آن متمرکز می‌کنند که قانون‌گذار به حکم [[ضرورت]] و اقتضای زندگی امروزی برای این گونه تشکل‌ها، شخصیتی به نام شخص حقوقی قائل است. با این وجود، شخص برای این که بتواند، اعمال و امور حقوقی خود را اعمال و اجرا کند. باید دارای قدرت تصمیم‌گیری و تمیز باشد، در غیر این صورت تمامی اعمال و معاملات او غیرنافذ یا باطل خواهد بود. هر چند کلمه «تمییز» دارای معنای متعددی است؛ اما آنچه در این تحقیق مورد نظر است و به آن توجه دارد، تمیز به معنای قدرت تشخیص است که به تبع آن، اشخاص یا کلاً فاقد تمییزند، مانند [[صغیر غیر ممیز]] و [[مجنون]] یا در تمیز آن نقض است که از آن به عنوان تمیز نسبی نام برده خواهد شد. مانند [[صغیر ممیز]] و [[سفیه]] یا دارای تمیز کامل هستند، مانند [[صغیر ممیز|شخص ممیز]] (که دارای [[تمییز]] کامل است)»<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حدود تمیز اشخاص|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651312|صفحه=|نام۱=ابوذر|نام خانوادگی۱=قبادی|چاپ=1}}</ref></blockquote>

[[رده:صغیر]]

[[رده:مجنون]]