اقرار کتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اقرار کتبی'''، نوشته‌ای است حاوی [[اخبار|اخباری]] به [[زیان]] نویسنده و به نفع دیگری،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3386736|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=3}}</ref> که می‌تواند به موجب [[سند عادی|نوشته عادی]] یا [[سند رسمی|رسمی]] صورت گیرد مانند [[اقرار]] در [[لایحه دفاعیه|لایحه]]، [[دادخواست]]، یا نامه خصوصی یا قید [[دین]] در [[دفاتر تجاری|دفتر تجاری]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1792580|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2136840|صفحه=|نام۱=فهیمه|نام خانوادگی۱=ملک زاده|چاپ=2}}</ref> در خصوص اقرار کتبی، [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] بیان می‌دارد: «[[اقرار شفاهی]] است وقتی که حین مذاکره در [[دادگاه]] به عمل آید و کتبی است در صورتی که در یکی از [[سند|اسناد]] یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد...»<ref>[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]</ref>

 

 

==== مصادیق ====

* اقرار در سند رسمی یا عادی یا دفاتر بازرگانی، اقرار مکتوب خارج از دادگاه می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=10744|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=8}}</ref>

* اقرار در [[موافقتنامه داوری|موافقت نامه داوری]]، به منزله [[اقرار ضمنی]] خارج از دادگاه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=264700|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref>

* نامه‌های خصوصی دارای امضاء نیز، اقرار خارج از دادگاه محسوب گردیده؛ و می‌تواند مورد استناد [[مقر له|مقرٌله]] قرار گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی در حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مرکز نشر دانشگاهی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=215204|صفحه=|نام۱=سیدمحسن|نام خانوادگی۱=صدرزاده افشار|چاپ=4}}</ref>

ماده ۳۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، اقرار شفاهی و کتبی، [[اقرار در دادگاه|داخل]] و خارج از دادگاه را پذیرفته بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=171208|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=4}}</ref>

* در حقوق فرانسه، ممکن است اقرار، به صورت شفاهی و ضمن مذاکره یا در [[جلسه دادرسی]] یا به صورت کتبی و ضمن لایحه دفاعیه، تحقق یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2783528|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=2}}</ref>