شرایط اساسی صحت قراردادهای باروری آزمایشگاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرن اخیر با پیشرفت دانش پزشکی، روش های جدیدی برای حل مشکل ناباروری زوجین نابارور ایجاد شده است که با توجه به اینکه در اغلب این روش ها گامت و جنین در محیط آزمایشگاه نگهداری و لقاح یافته و یا پس از تعیین جنیست به رحم زن انتقال داده می شود، روش–های مذکور را روش های باروری آزمایشگاهی می نامیم. قراردادهای باروری آزمایشگاهی، قراردادهای متنوعی هستند که فی مابین زوجین نابارور به عنوان یک طرف قرارداد و پزشک یا موسسه پزشکی به عنوان طرف دیگر قرارداد منعقد می گردند و طی آن پزشک یا موسسه پزشکی متعهد می گردد که روش باروری آزمایشگاهی مورد نظر زوجین نابارور را با هدف ایجاد باروری یا حفظ باروری در آینده به کار گیرد. در پایان نامه حاضر، در ابتدا به بیان و ماهیت قراردادهای باروری آزمایشگاهی پرداخته و سپس اعتبار این قراردادها از لحاظ شرایط اساسی صحت آنها بررسی شده است. در خصوص مالیت و قابلیت انتقال گامت و جنین نظریات مختلفی ارایه گردیده، مشروع بودن گامت و جنین به عنوان مورد معامله در این قراردادها از جهات اخلاقی، شرعی، قانون و نظم عمومی محل بحث می باشد. برای اعتبار این قراردادها در حقوق ایران همانند سایر قراردادها باید شرایط اساسی صحت معامله مندرج در ماده ۱۹۰ قانون مدنی رعایت گردد که فقدان هر یک به صحت معامله خلل وارد می کند، از طرف دیگر به لحاظ اهمیت و ویژگی های خاص این قراردادها قایل به وجود شرایط اختصاصی صحت مانند عدم اعتیاد، وجود علقه زوجیت، عدم ابتلا به بیماری های واگیردار، عدم امکان بچه دار شدن، و صلاحیت اخلاقی متقاضیان در این قراردادها گردیده ایم.