اصل ۱۴۶ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح آمیز باشد ممنوع است‏.

* [[اصل ۱۴۵ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]]

* [[اصل ۱۴۷ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]]

در ادامه روند وابستگی نظامی ایران به [[سلطه]] آمریکا در دوره حکومت پهلوی، دولت ایالات متحده در نقاط خاصی از این مرز و بوم اقدام به تأسیس پایگاه نظامی کرده بود. برای نمونه می‌توان به پایگاه‌های استراق سمع آمریکا در استان‌های خراسان و مازندران اشاره کرد که بدون شک مضر به منافع عالیه و [[حاکمیت ملی]] کشور بود. این امر در مجموع توقع برچیده شدن هر نوع پایگاه نظامی خارجی را در روحیه استقلال طلب جامعه انقلابی ایجاد کرده بود و به همین جهت این خواسته ملی در اصل ۱۴۶ متبلور شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3859184|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref>

قدرت‌های بزرگ به منظور حفظ اقتدار خود در نقاط مختلف جهان، اقدام به ایجاد پایگاه‌های نظامی اعم از دریایی، زمینی و هوایی در کشورهای دیگر می‌کنند و این تأسیس نقش بسیار مؤثر و سریعی در پیروزی نظامی کشور تاسیس کننده دارد؛ زیرا بخشی از خاک این کشور محسوب می‌گردد و در حقیقت نوعی تجاوز آشکار به حاکمیت ملی و در حکم اشغال قسمتی از سرزمین کشور میزبان است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4446304|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==

{{اصول قانون اساسی}}

[[رده:اصول قانون اساسی]]

[[رده:قوه مجریه]]

[[رده:ارتش و سپاه پاسداران انقلاب]]