ماده ۲۳۴ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

* {{زیتونی|[[ماده ۲۳۵ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}}

== توضیح واژگان ==

* [[برات]]: نوشته‌ای است که به موجب آن [[شخص|شخصی]] به شخص دیگر امر می‌دهد تا مبلغی در وجه یا به حواله کرد [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] در موعد معینی پرداخت نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲|1=|عنوان=حقوق تجارت (اسناد تجارتی)|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655948|صفحه=|نام۱=حیدر|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=2}}</ref>

امروزه محل پرداخت وجه برات، در شعبه‌ی [[بانک]] [[براتگیر]] و به عبارت دیگر غیر از [[محل اقامت]] وی می‌باشد. چنین روشی، موجبات اعتماد بیشتر مردم را فراهم ساخته‌است. بانک‌ها برای تقویت این اعتماد، در قبول پرداخت وجه برات در مدت تعیین شده، قبلاً اعتبار مشتری خود و اصیل بودن برات را، مورد توجه قرار می‌دهند. از طرف دیگر، براتگیر مجبور نخواهد بود تا سررسید برات، وجه آن را نزد خود نگهداری نماید. به بانکدار نیز امکان می‌دهد که وضع معاملاتی و تجارتی مشتری خود را، تحت مراقبت داشته باشد و همچنین، عملیات تنزیل و [[تهاتر]] بین بانک‌ها، به راحتی صورت می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) اسناد نجارتی (کلیات برات، سفته، چک، اسناد الکترونیکی، قبض انبار عمومی، نمونه‌های کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2421292|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=2}}</ref>

== مقالات مرتبط ==

== منابع ==

{{پانویس}}{{مواد قانون تجارت}}

[[رده:اسناد تجاری]]

[[رده:برات]]

[[رده:تأدیه وجه برات خارج از محل اقامت قبول کننده]]

[[رده:مکان تأدیه برات]]