ماده ۵۰۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

این ماده از مواردی است که به موجب آن ورود خسارت جانی را به علت عدم توجه [[تقصیر]] به مرتکب، موجب ضمان وی ندانسته اند.1694104افعال صادره از انسان چنانچه موجب [[تلف]] شدن یا [[نقص عضو]] شوند، باید بر اساس قاعده بر حسب نوع [[عنصر مادی]]، موجب ضمان شود، یکی از این اعمال، انداختن و القاء است.834596 اگرچه می توان شخصی را که به میل خود از جایی به پایین پریده است و موجب مرگ یا [[جراحت]] دیگری شده است، محکوم به [[جنایت عمد]]<nowiki/>ی، [[جنایت شبه عمد|شبه عمدی]] یا [[جنایت خطای محض|خطای محض]] نمود، اما به نظر نمی رسد بتوان در فرض مصدومیت این فرد، دیگری را که بر روی او افتاده است به هیچ نوع جنایتی محکوم کرد زیرا [[عرف|عرفاً]] امکان انتساب [[نتیجه جرم|نتیجه]] به وی وجود ندارد.353836 همچنین گروهی بر این باورند که اگر مرتکب قصد پرت شدن را داشته باشد اما بی اراده یا به صورت اتفاقی بر روی [[مجنی علیه]] دیگر پرت شود، باید رفتار را خطای محض دانست، چرا که [[فعل]] و قصد بر هم منطبق نمی باشند.711608