ماده ۱۰۱۸ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[ماده ۱۰۱۷ قانون مدنی]]

این ماده، که تاریخ صدور حکم موت فرضی را، به منزله پایان [[اهلیت تمتع]] دانسته‌است؛ وارد بر [[ماده ۹۵۶ قانون مدنی]] می‌باشد که، [[موت حقیقی|مرگ طبیعی]] را، خاتمه دهنده اهلیت محسوب می‌نماید،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=346196|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> در واقع، این ماده، باعث تضییق ماده ۹۵۶ شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=329388|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# حکم موت فرضی غایب نیز مشمول مفاد مشابهی است.

[[رده:اشخاص]]

[[رده:غایب مفقوالاثر]]