ماده ۳۹۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

* {{زیتونی|[[ماده ۳۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}

* {{زیتونی|[[ماده ۳۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۳۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری]]

== توضیح واژگان ==

منظور از مراجع قضائی، تمامی محاکم رسمی دولتی اعم دادگاه‌ها و [[دادسرا]]‌ها می‌باشند. (نظریه مشورتی [[اداره حقوقی قوه قضائیه]] ۷/۸۰۲۱ مورخ 1373/12/23)<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=667816|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> البته این مفهوم منصرف از [[مراجع داوری]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=667820|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref>

== پیشینه ==

گرچه قانون فوق دارای سابقه ای در قوانین پیشین نبوده‌است، اما می‌توان از مواردی یاد کرد که در آن‌ها از سیستم تعدد قضات تبعیت شده بود، [[ماده ۲۰ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب]] از این موارد بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278644|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

بر اساس این ماده به موجب یک قاعده کلی و عام، تمام مواردی که در آن‌ها رسیدگی با تعدد قضات در نظر گرفته شده‌است، باید رأی اکثریت را ملاک عمل قرار داد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278648|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

== مذاکرات تصویب ==

در مصوبه نخست ماده فوق، میان مرحله تشکیل دادگاه و رسمیت یافتن آن تفکیک وجود داشت، [[شورای نگهبان]] در تاریخ ۱۳۹۲/۱۱/۲ این امر را از لحاظ منطق حقوقی توجیه ناپذیر تلقی کرد، همچنین پیش بینی عضو علی‌البدل را در فرض حضور مستشاران به تعداد کافی، امری غیر منطقی دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 (با اصلاحات و الحاقات بعدی) در پرتو نظرات شورای نگهبان|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=پژوهشکده شورای نگهبان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278656|صفحه=|نام۱=فهیم|نام خانوادگی۱=مصطفی زاده|نام۲=مصطفی|نام خانوادگی۲=مسعودیان|چاپ=1}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# در دادگاه کیفری یک و در مواردی با قضات متعدد، رأی اکثریت تمام اعضاء معتبر است.

# نظر اقلیت باید به‌طور مستدل و مستند در پرونده درج شود.

# اگر رأی اکثریت حاصل نشود، مقام ارجاع موظف به اضافه کردن یک عضو مستشار دیگر است.

== رویه های قضایی ==

* [[نظریه شماره 7/98/1810 مورخ 1398/11/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]

* [[نظریه شماره 7/1402/1012 مورخ 1402/12/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]

* [[نظریه شماره 7/99/513 مورخ 1399/05/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم حصول اکثریت آراء برای صدور رای در دادگاه تجدیدنظر]]

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:ترتیب رسیدگی]]

[[رده:دادگاه کیفری یک]]