ماده ۸۴۵ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۸۴۵ قانون مدنی''': میزان ثلث به اعتبار دارایی موصی در حین وفات معین می‌شود نه به اعتبار دارایی او در حین [[وصیت]].

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

برای تعیین ارزش موصی به، قیمت زمان مرگ موصی ملاک می باشد. مگراینکه موصی به جزئی مشاع از ترکه باشد که دراینصورت، هرگونه تغییری در میزان ترکه، در سهم موصی له نیز مؤثر است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (دوره عقود معین، قسمت سوم) (عطایا، هبه، وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2780836|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> و باتوجه به اینکه قانونگذار در ماده 843 قانون مدنی، لفظ "ترکه" را به کار برده است؛ دلالت بر این دارد که ملاک تعین ثلث، ارزش دارایی متوفی حین فوت او است؛ چراکه تا وقتی که شخص زنده باشد؛ به اموال او ترکه نمی گویند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=297944|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=2}}</ref>