ماده ۳۳۵ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''اجرت''' در لغت، به مفهوم مزد کار می باشد. در اصطلاح [[حقوق مدنی]] به عوض در عقد اجاره اشخاص، اجرت گفته می شود.

[[عوض|عوضی]] را که [[مستاجر|مستأجر]] در مقابل استعمال [[منافع]] به [[موجر|مؤجر]] تأدیه نماید؛ اجرت گویند.

*'''وکالت''' یعنی اینکه شخص، کاری را که خود می تواند در آن دخل و [[تصرف]] نماید به دیگری می سپارد تا از سوی وی انجام دهد. بنا به تعریف [[قانون مدنی ایران|قانون مدنی]]، وکالت [[عقد|عقدی]] است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می‌نماید، بنابراین اعمال مادی را باید از موضوع وکالت، که در این ماده، تعبیر به «انجام امری» شده‌است؛ خارج دانست.  [[نمایندگی]]، عنصر اصلی وکالت است، وکالت، مبتنی است بر اعطای نیابت یا دادن نمایندگی به غیر، در واقع وکالت، مصداق بارز و شکل سنتی اعطای نیابت قراردادی است. نیابت، در وکالت، به راحتی قابل تصور است؛ اما در [[ودیعه]] و [[عاریه]]، به آسانی قابل تکذیب و انکار می‌باشد.

== نکات تفسیری دکترین ماده 335 قانون تجارت ==