ماده ۳۳۰ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۳۰ قانون مجازات اسلامی''': اگر نسبت به خصوصیات ‌[[جنایت]] [[لوث]] حاصل نشود یا سوگند خورندگان، بر آن خصوصیات [[سوگند]] یاد نکنند و فقط بر انتساب جنایت به مرتکب سوگند بخورند، اصل ارتکاب جنایت اثبات می‌ شود و [[دیه]] تعلق می‌ گیرد.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

ماده فوق را بیانی دیگر از ماده قبلی خود دانسته اند که به بیان حکم دیه نیز می پردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6275416|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> تفاوت دیگر میان این دو ماده آن است که یکی از موارد اثبات اصل جنایت بدون خصوصیات آن، سوگند خوردن سوگند خورندگان نسبت به اصل جنایت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6275420|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>