ماده ۳۷۹ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

هرگاه کسی دیگری را به رفتاری [[اکراه در جنایت|اکراه]] کند که موجب جنایت بر اکراه‌ شونده گردد، [[جنایت عمد|جنایت عمدی]] است و اکراه‌ کننده [[قصاص]] می‌ شود مگر اکراه‌ کننده قصد جنایت بر او را نداشته و آگاهی و توجه به اینکه این اکراه نوعاً موجب جنایت بر او می‌ شود نیز نداشته باشد که در این صورت [[جنایت شبه عمد|جنایت شبه‌ عمدی]] است و اکراه‌ کننده به پرداخت [[دیه]] محکوم می‌ شود.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

در [[حقوق کیفری]]، پیش فرض تمام [[اکراه]] ها عبارت است از تحقق اکراه و زوال [[اختیار]] اکراه شونده، لذا مادام که [[تهدید]] یا هر امر دیگری، منتهی به زوال اختیار نشود، اکراه محقق نمی گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6275828|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref>گروهی معتقدند بر مبنای این ماده، اکراهی را که منجر به [[خودکشی]] اکراه شونده میشود، باید مستوجب قصاص اکراه کننده دانست،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم) مجرم و مسئولیت کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3394796|صفحه=|نام۱=مهدی|نام خانوادگی۱=سلطانی|چاپ=1}}</ref> اما گروهی دیگر با این دیدگاه مخالف بوده و صرفا در حالتی که اکراه شونده [[صغر|غیر بالغ]] باشد و خودش را بکشد، اکراه کننده را [[سبب اقوی از مباشر]] تلقی کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4142948|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>