۱۵٬۶۷۷
ویرایش
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۴۰۳ قانون مجازات اسلامی''': اگر شخصی که دارای دو چشم است، چشم کسی را که فقط یک چشم دارد، درآورد یا آن را کور کند، [[مجنی علیه]] می تواند یک چشم مرتکب را [[قصاص چشم|قصاص]] کند و نصف [[دیه کامل]] را هم دریافت دارد یا از قصاص یک چشم مرتکب منصرف شود و دیه کامل بگیرد مگر اینکه مجنی علیه یک چشم خود را قبلاً در اثر قصاص یا [[جنایت|جنایتی]] که استحقاق [[دیه]] آن را داشته است، از دست داده باشد، که در این صورت می تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و یا با [[رضایت]] مرتکب، نصف دیه کامل را دریافت نماید. | '''ماده ۴۰۳ قانون مجازات اسلامی''': اگر شخصی که دارای دو چشم است، چشم کسی را که فقط یک چشم دارد، درآورد یا آن را کور کند، [[مجنی علیه]] می تواند یک چشم مرتکب را [[قصاص چشم|قصاص]] کند و نصف [[دیه کامل]] را هم دریافت دارد یا از قصاص یک چشم مرتکب منصرف شود و دیه کامل بگیرد مگر اینکه مجنی علیه یک چشم خود را قبلاً در اثر قصاص یا [[جنایت|جنایتی]] که استحقاق [[دیه]] آن را داشته است، از دست داده باشد، که در این صورت می تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و یا با [[رضایت]] مرتکب، نصف دیه کامل را دریافت نماید. | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۴۰۲ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۴۰۴ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
برخی معتقدند در دو حالت، گرفتن [[دیه چشم]] ممنوع می باشد: حالت نخست، مربوط به زمانی است که چشم اول مجنی علیه به موجب جنایتی که خود وی پیشتر مرتکب شده است قصاص شده باشد. حالت دوم نیز مربوط به زمانی است که مجنی علیه چشم نخست خود را در راستای جنایتی که علیه وی واقع شده و استحقاق اخذ دیه را داشته و دیه را اخذ نموده یا جانی را [[گذشت|عفو]] کرده ، از دست داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354420|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> [[جهل]] یا [[علم]] جانی به تک چشم بودن مجنی علیه، تاثیری در حکم ماده ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354416|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> | برخی معتقدند در دو حالت، گرفتن [[دیه چشم]] ممنوع می باشد: حالت نخست، مربوط به زمانی است که چشم اول مجنی علیه به موجب جنایتی که خود وی پیشتر مرتکب شده است قصاص شده باشد. حالت دوم نیز مربوط به زمانی است که مجنی علیه چشم نخست خود را در راستای جنایتی که علیه وی واقع شده و استحقاق اخذ دیه را داشته و دیه را اخذ نموده یا جانی را [[گذشت|عفو]] کرده ، از دست داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354420|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> [[جهل]] یا [[علم]] جانی به تک چشم بودن مجنی علیه، تاثیری در حکم ماده ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354416|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> |
ویرایش