ماده ۲۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

صدور رار قبولی کفالت یا وثیقه، موجب ایجاد تعهداتی برای کفیل و وثیقه گذار می شود. این تعهدات را به دو دسته تعهدات اصلی و فرعی تقسیم کرده اند. تعهد اصلی همان حاضر کردن متهم نزد مراجع قضایی و تعهد فرعی نیز پرداخت وجه الکفاله یا سلب حق از مال وثیقه می باشد. تعهدات اصلی را باید تعهداتی شخصی و غیر قابل انتقال تلقی نمود که به وراث تحمیل نمی شوند.4759936اما تعهدات مالی به وراث منتقل شده و ملاک تعیین زمان انتقال تعهد مالی به وراث را از طریق مقایسه تاریخ فوت با تاریخ انقضاء مهلت یکماهه از تاریخ ابلاغ واقعی می توان تعیین نمود.4760040 اگر اخطار یکماهه برای حاضر کردن متهم به کفیل یا وثیقه گذار، به صورت ابلاغ واقعی باشد و این افراد بدون عذر موجه از حاضر کردن متهم خودداری کنند، تعهد فرعی آنان نیز قطعی شده و مکلف به اجرای آن هستند. لذا فوت آن ها نیز تأثیری در اجرای این تعهد فرعی ندارد.4760016 البته در صورت فوت کفیل یا وثیقه گذار بعد از صدور دستور دادستان مبنی بر اخذ وجه الکفاله یا ضبط وثیقه، امکان تحویل متهم برای ورثه آن ها تا قبل از اتمام عملیات اجرایی و استفاده از مزایای مقرر قانونی در این خصوص وجود دارد.4760060