ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری:'''مجوز تفتيش و بازرسي منزل و محل كار اشخاص و مقامات موضوع مواد ( 307 ) و ( 308 ) و نيز متهمان جرايم موضوع بند ( ث ) ‍ ماده ( 302 ) اين قانون ، بايد به تأييد رئيس كل دادگستري استان برسد و با حضور مقام قضائي اجراء شود .

*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}

*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}

مقصود از « مقام قضایی» در ماده فوق همان مقامی است که دستور تفتیش و بازرسی را صادر نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4680480|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

سابقاً ماده 97 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277284|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

[[رده:تفتيش و بازرسی]]