ماده ۴ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۴ قانون آیین دادرسی مدنی (نمایش مبدأ)

۲۷۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

۱۵٬۶۷۷

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 دادگاه‌ها مکلفند در مورد هر دعوا به‌طور خاص تعیین تکلیف نمایند و نباید به صورت عام و کلی حکم صادر کنند.
+*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی)|مشاهده ماده قبلی]]}}
+*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی)|مشاهده ماده بعدی]]}}
 == واژگان ==
 <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=567976|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> پرهیز از حکم کلی: حکمی که موضوع آن معین نباشد یا کلی و عام باشد، این حکم قابلیت اجرا ندارد.
@@ خط ۵۳: / خط ۵۴: @@
 == منابع: ==
 {{پانویس}}
+{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}
 [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]]