ماده ۴۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

این ماده در خصوص نحوه برخورد با رأی دارای اشتباهات سهوی در مرحله تجدید نظر می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=515524|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> مقصود از اساس رأی، احراز وقوع یا عدم وقوع [[جرم]] و نیز انتساب آن به فرد متهم است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4716812|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> لذا اگر در رأی که مورد اعتراض است وقوع یا عدم وقوع آن و نیز انتساب آن به [[محکوم علیه]] به صحت احراز شده اما به عنوان مثال مواردی نظیر نام [[معاونت در جرم|معاون]] و [[شرکت در جرم|شریک جرم]] جابجا شده یا در تعیین میزان [[دیه]] اشتباهی شده باشد، رأی صرفاً «اصلاح» و «تأیید» می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4716680|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>