ماده ۴۲۴ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۴۲۴ قانون تجارت''':هر گاه در نتیجه اقامه دعوی از طرف [[مدیر تصفیه]] یا طلبکاری بر اشخاصی که با [[تاجر]] طرف معامله بوده یا بر [[قائم‌مقام]] قانونی آنها ثابت‌ شود تاجر متوقف قبل از تاریخ [[توقف]] خود برای فرار از ادای دین یا برای اضرار به طلبکارها معامله نموده که متضمن ضرری بیش از ربع قیمت حین‌المعامله بوده است آن معامله قابل فسخ است مگر اینکه طرف معامله قبل از صدور حکم فسخ تفاوت قیمت را بپردازد دعوی فسخ در ظرف دو‌ سال از تاریخ وقوع معامله در محکمه پذیرفته می‌شود.

== توضیح واژگان ==

به عقیده گروهی عبارت «قابل فسخ» مفهومی است غیر از معنای بطلان و عدم نفوذ. اما اثر عملی آن را باید نزدیک به عدم نفوذ دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=تدریس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1639028|صفحه=|نام۱=عبدالرسول|نام خانوادگی۱=دیانی|چاپ=1}}</ref>