ماده ۳۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

پ - در صورتی که به دلیل شمول [[مرور زمان]]، [[گذشت شاکی]] یا [[مدعی خصوصی]] یا جهات قانونی دیگر، [[متهم]] قابل [[تعقیب]] نباشد، [[قرار موقوفی تعقیب]] صادر می‌کند. در این صورت چنانچه متهم [[زندانی]] باشد به دستور دادگاه، فوری آزاد می‌شود.

دعوی (دعوا) عبارت است از اینکه شخصی به عنوان [[مدعی]] به دادگاه مراجعه و شخص دیگری را به عنوان [[مدعی علیه]]، طرف دعوا خود قرار داده و از وی موضوع خاصی را مطالبه نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تنفیذ معامله (ماهیت، شرایط و آثار)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2666444|صفحه=|نام۱=محمدجواد|نام خانوادگی۱=صفار|چاپ=2}}</ref>دعوی به مفهوم اعم، یعنی حق مراجعه به مراجع صالح به منظور احقاق حق ماهوی تضییع شده برای هر شخص، [[بلوغ|بالغ]] یا نابالغ، [[عقل|عاقل]] یا [[جنون|مجنون]]، [[شخص حقیقی|حقیقی]] یا [[شخص حقوقی|حقوقی]] به وجود می‌آید. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2136396|صفحه=|نام۱=فهیمه|نام خانوادگی۱=ملک زاده|چاپ=2}}</ref>