اصل ۶۴ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

پیش از بازنگری قانون اساسی در سال ذ68 این اصل بهدین ترتیب بود: عده نمایندگان مجلس شورای ملی دویست و هفتاد نفر است و پی از هر ده سال در صورت زیاد شدن جمعیت کشور در هر حوزه انتخابی به نسیت هر یکصدو پنجاه هزار نفر یک نماینده اضافه می شود. زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هر کدام یک نماینده انتخاب می کنند. و در صورت افزایش جمعیت هر یک از اقلیت ها پس از هر ده سال به ازای هر یکصد و پنجاه نفر اضافی یک نفر نماینده اضافی خواهند داشت. مقررات مربوط به انتخابات را قانون معین می کند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4725284|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref>

محدودیت تعداد نمایندگان اقلیت های دینی متناسب با جمعیت آنان در کشور است. زیرا در سرشماری های به عمل آمده برای تقریبا هر دویست هزار نفر یک نماینده انتخاب می شود که نسبت به جمعیت محدود آنان به طور عادلانه در مجلس نماینده دارند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلد اول) (اصول و مبانی کلی نظام)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5180324|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=12}}</ref>

مطابق این اصل معیار دین برای نمایندگی در نظر گرفته شده که خلاف حقوق شهروندی است. بر این اساس از مجموع نمایندگان صرفا 5 نفر می توانند از اقلیت های دینی انتخاب شوند که این امر بدان معناست که چنانچه به دلیل افزایش جمعیت تعداد نمایندگان مسلمان افزایش یابد اما تعداد نمایندگان اقلیت همان 5 نفر خواهد بود و این خود شائبه تبعیض مضاعف را در خصوص اقلیت تقویت می کند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جستاری بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5188172|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=محمدی گرگانی|چاپ=1}}</ref>

قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب 1378