ماده ۳۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۹۴/۱۰۹۴ مورخ ۱۳۹۴/۵/۴ [[اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]: الف، ب، ج) با توجه به مواد [[ماده ۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری|۲۲]]، [[ماده ۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری|۸۹]] و [[ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری|۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ۱۳۹۲، اصل کلی این است که انجام [[تحقیقات مقدماتی]] درخصوص کلیه جرائم می باید در [[دادسرا]] صورت پذیرد؛ مگر این که در قانون استثناء و به آن تصریح شده باشد؛ بنابراین در صورتی که [[متهم]] علاوه بر ارتکاب جرائمی که مستقیماً قابل طرح در دادگاه است، متهم به ارتکاب سایر جرائم نیز باشد، در این صورت با لحاظ [[ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۳۱۳]] قانون یاد شده که به موجب آن، به اتهامات متعدد متهم میباید توأمان رسیدگی گردد، انجام تحقیقات مقدماتی نسبت به کلیه جرائم توسط دادسرا انجام پذیرد و لذا دادگاه بخش می باید به جانشینی بازپرس نسبت به انجام تحقیقات مقدماتی درخصوص جرائم [[لواط]]، [[آدم‌ربایی]] و [[ضرب]] و [[جراحت|جرح]] عمدی، اقدام و در نهایت با صدور [[قرار نهایی]]، پرونده را نزد دادستان مرکز شهرستان ارسال نماید و بدیهی است که در صورت صدور کیفرخواست، پرونده جهت رسیدگی نسبت به همه جرائم وفق تبصره‌های ۱ و ۲ [[ماده ۳۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۳۱۴ قانون آئین دادرسی کیفری]] مصوب ۱۳۹۲، در دادگاه صالح مطرح خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279840|صفحه=|نام۱=نصرت|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=1}}</ref>