ماده 1 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از فرآیند، اختراع یک روش است؛ به این معنا که یک روش یا وسیله و ابزاری اختراع شود که به کمک آن روش یا ابزار، محصولی (فرآورده ای) تولید شود یا با تکنیکی خاص، مشکلات فنی، صنعتی یا کشاورزی حل شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مالکیت فکری (جلد دوم) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3945936|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=1}}</ref>

در قانون ژاپن، اختراع اینگونه تعریف شده است، ابتکار پیشرفته در زمینه های فنی که در آن، از قانون طبیعت استفاده شده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5224632|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref>

اختراع، نتیجه فکر فرد یا افراد دانسته شده ولذا از این جهت، با مفاهیم حقوق مالکیت فکری دال بر حمایت از ابتکار و نوآوری اشخاص، مطابق و همسو است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله پژوهش های حقوقی شماره 12 سال 1386|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3738204|صفحه=|نام۱=موسسه مطالعات|پژوهش های حقوقی شهر دانش|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

حق اختراع با اختراع متفاوت است. حق اختراع، از جمله حقوق انحصاری شخص مخترع است که می تواند به موجب این حق، برای مدت معینی، از اختراع خود استفاده و بهره برداری کند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4130820|صفحه=|نام۱=محمدکاظم|نام خانوادگی۱=عمادزاده|چاپ=3}}</ref>