۲٬۶۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن مقالات مرتبط) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
بخش نخست آن اظهار اکاذیب است. به نحوی که مرتکب مبادرت به نسبت دادن مطالبی خلاف واقع عامداً و عالماً به افراد نماید. اعم از این که این اعمال منتهی به ورود ضرر مادی یا معنوی به مجنی علیه بشوند یا خیر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276992|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> بخش دوم این جرم را باید ناظر به توجه قانونگذار به جرم انگاری افشاء اسرار مردم عادی دانست. بدین شرح که اگرچه در جرم نشر اکاذیب توجه بر روی مقامات رسمی است، اما بر اساس ماده فوق و با توجه به توسعه وسایل الکترونیکی و رایانه ای، مقنن در مقام جرم انگاری افشاء رازهای پنهان افراد دیگر نیز آمده است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277000|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> همچنین با توجه به اینکه افشاء اسرار خصوصی اشخاص زیان های معنوی مختلفی را ممکن است به همراه داشته باشد، این جرم را از جرایم عمومی دانسته اند که گذشت شاکی ممکن است صرفاً موجب تخفیف مجازات شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277004|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> | بخش نخست آن اظهار اکاذیب است. به نحوی که مرتکب مبادرت به نسبت دادن مطالبی خلاف واقع عامداً و عالماً به افراد نماید. اعم از این که این اعمال منتهی به ورود ضرر مادی یا معنوی به مجنی علیه بشوند یا خیر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276992|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> بخش دوم این جرم را باید ناظر به توجه قانونگذار به جرم انگاری افشاء اسرار مردم عادی دانست. بدین شرح که اگرچه در جرم نشر اکاذیب توجه بر روی مقامات رسمی است، اما بر اساس ماده فوق و با توجه به توسعه وسایل الکترونیکی و رایانه ای، مقنن در مقام جرم انگاری افشاء رازهای پنهان افراد دیگر نیز آمده است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277000|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> همچنین با توجه به اینکه افشاء اسرار خصوصی اشخاص زیان های معنوی مختلفی را ممکن است به همراه داشته باشد، این جرم را از جرایم عمومی دانسته اند که گذشت شاکی ممکن است صرفاً موجب تخفیف مجازات شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277004|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[حق فراموش شدن در ترازو: نیاز ناشی از فضای مجازی یا تهدیدی برای آزادی بیان!؟]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
ویرایش