ماده 14 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۴ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱''':هرگاه یکی از زوجین مقیم خارج از [[کشور]] باشد، [[دادگاه]] [[اقامتگاه|محل اقامت]] طرفی که در ایران اقامت دارد برای رسیدگی صالح است. اگر زوجین مقیم خارج از کشور باشند ولی یکی از آنان در ایران [[سکونت]] موقت داشته باشد، دادگاه محل سکونت فرد ساکن در ایران و اگر هر دو در ایران سکونت موقت داشته باشند، دادگاه محل سکونت موقت زوجه برای رسیدگی صالح است. هرگاه هیچ‌یک از زوجین در ایران سکونت نداشته باشند، دادگاه شهرستان تهران صلاحیت رسیدگی را دارد، مگر آنکه زوجین برای اقامه دعوی در محل دیگر توافق کنند.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی]]

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:مواد قانون حمایت خانواده]]

[[رده:صلاحیت دادگاه]]

[[رده:دادگاه خانواده]]

[[رده:دعوای خانوادگی]]