رای وحدت رویه شماره 608 مورخ 1375/6/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور( مجازات صدور چک های بلامحل و وعده دار)
رای وحدت رویه شماره 608 مورخ 1375/6/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور( مجازات صدور چک های بلامحل و وعده دار): نظر به اینکه صدور چک های بلامحل و وعده‌دار و تضمینی و غیره موضوع مواد 3، 7، 10 و 13 قانون صدور چک مصوب سال 1355 و اصلاحی آن در سال 1372، در صورتی که از جانب یک نفر انجام شده باشد از نوع جرایم مختلف نبوده بلکه جرایم مشابهی هستند که در کلیه آنها با گذشت شاکی خصوصی و یا پرداخت وجه چک تعقیب مشتکی عنه موقوف می‌شود. لذا تعیین مجازات برای متهم با عنایت به اینکه مواد 31 و 32 قانون مجازات عمومی سابق منسوخه می‌باشد، بایستی بر طبق قسمت 2 ماده 47 قانون مجازات اسلامی به عمل آید و در نتیجه تعیین مجازات های جداگانه برای هر‌یک از جرایم فوق خلاف منظور مقنن است، و همچنین تعیین مجازات برای متهم به بیش از حداکثر مجازات مقرر در قانون بدون اینکه نص صریحی در این خصوص وجود داشته باشد فاقد وجاهت قانونی است. بنا به مراتب فوق آراء صادره از شعب 3 و 6 دادگاه تجدیدنظر استان تهران صحیح و منطبق با موازین قانونی تشخیص می‌شود. این رای به موجب ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1337 صادر و برای کلیه دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده 10 قانون صدور چک مصوب سال 1355
- ماده 7 قانون صدور چک مصوب سال 1355
- ماده 3 قانون صدور چک مصوب سال 1355
- ماده 13 قانون صدور چک مصوب سال 1355
- ماده 47 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370
- ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری