نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 565 مورخ 1370/4/18 هیات عمومی دیوان عالی کشور(لزوم حضور مستأجر کل در دعوا از‌طرف موجر علیه مستأجر جزء)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۶۵ مورخ ۱۳۷۰/۴/۱۸ هیات عمومی دیوان عالی کشور (لزوم حضور مستأجر کل در جریان دعوی در مواردی که ازطرف موجر علیه مستأجر جزء اقامه دعوی می‌شود):'''در [[دعوی]] [[موجر]] علیه [[مستأجر]] جزء به [[خواسته]] الزام به تنظیم [[اجاره‌نامه]] که به استناد ذیل [[ماده ۱۰ قانون روابط موجر مستأجر مصوب 1356|ماده ۱۰ قانون روابط موجر مستأجر مصوب ۱۳۵۶/۵/۲]] اقامه می‌شود طرف دعوی قرار دادن مستأجر کل هم در مواردی ضرورت دارد که بری احراز [[رابطه استیجاری]] فی مابین [[مستأجر جزء]] و [[مستأجر کل]] و قطع رابطه استیجاری [[مستأجر کل]] با موجر لازم باشد؛ بنابراین آراء شعب هفتم و سی وهفتم [[دادگاه حقوقی یک]] تهران که با احراز قطع رابطه مستأجر کل با موجر صادر شده در حدی که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می‌شود. این [[رای]] بر طبق [[ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷]] برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

== مواد مرتبط ==
* [[ماده ۱۰ قانون روابط موجر مستأجر مصوب 1356]]
* [[ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷]]

== جستارهای وابسته ==
* [[موجر]]
* [[مستأجر]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1370]]