حسن نیت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[رده:ماده 3 قانون تجارت الکترونیک]] | [[رده:ماده 3 قانون تجارت الکترونیک]] | ||
'''حسن نیت''' یکی از اصطلاحات پرکاربرد در متون حقوقی و سیاسی است که به "صداقت در رفتار و اهداف" مشهور است. این مفهوم از حسن نیت، در زمینه‌های مختلف از جمله حقوق بین‌المللی به کار می‌رود. حسن نیت به عنوان یک اصل کلی [[حقوق بین‌الملل]] شناخته شده و در قطعنامه 2625 سال 1970 مجمع عمومی، به عنوان یکی از اصول حقوق بین‌الملل تأکید شده است. این اصول، به دلیل انعطافی که دارند، در مواقع مختلف قابل اجرا هستند.حسن نیت به عنوان یک الزام حقوقی، دولت‌ها را به روابط صادقانه و عادلانه تشویق می‌کند تا ثبات در مناسبات بین‌المللی را تضمین کنند. این مفهوم نشان می‌دهد که حسن نیت نه تنها به [[تعهدات]] حقوقی، بلکه به تحکیم روابط بین‌المللی کمک می‌کند. در زمینه حقوق معاهدات بین‌المللی، حسن نیت نقش بسزایی دارد و در فرآیند اجرا و تفسیر معاهدات تأثیرگذار است. به هر حال، با وجود کاربردهای گسترده، برخی صاحب‌نظران حسن نیت را یک مفهوم پوشیده از تعریف قلمداد کرده‌اند.<ref>{{Cite journal|title=مطالعه تطبیقی کاربرد حسن نیت در فرآیند تفسیر موافقت‌نامه‌ها نزد ارکان حل اختلاف سازمان تجارت جهانی|url=https://jcl.illrc.ac.ir/article_243181.html|journal=[[فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی]]|date=1399|issn=2981-1805|pages=127–156|volume=3|issue=7|doi=10.22034/law.2021.523155.1039|language=fa|first=سیامک|last=کریمی}}</ref> به عبارت دیگر '''حسن نیت'''، رفتاری است صادقانه، عادلانه و معقول که طرفین در قرارداد خود از یکدیگر یا حتی اشخاص ثالث که مشمول قرارداد بودند یا متعاقبا با قرارداد ارتباط پیدا می کنند انتظار دارند. چنین انتظاری هر یک از طرفین را ملزم می کند که در مذاکرات قراردادی و در زمان انعقاد قرارداد با انصاف و صادق باشد و بعد از وقوع قرارداد نیز در تفسیر و اجرای تعهدات و نیز اعمال حقوق خود صادقانه و منصفانه عمل کند. | '''حسن نیت''' یکی از اصطلاحات پرکاربرد در متون حقوقی و سیاسی است که به "صداقت در رفتار و اهداف" مشهور است. این مفهوم از حسن نیت، در زمینه‌های مختلف از جمله حقوق بین‌المللی به کار می‌رود. حسن نیت به عنوان یک اصل کلی [[حقوق بین‌الملل]] شناخته شده و در قطعنامه 2625 سال 1970 مجمع عمومی، به عنوان یکی از اصول حقوق بین‌الملل تأکید شده است. این اصول، به دلیل انعطافی که دارند، در مواقع مختلف قابل اجرا هستند.حسن نیت به عنوان یک الزام حقوقی، دولت‌ها را به روابط صادقانه و عادلانه تشویق می‌کند تا ثبات در مناسبات بین‌المللی را تضمین کنند. این مفهوم نشان می‌دهد که حسن نیت نه تنها به [[تعهدات]] حقوقی، بلکه به تحکیم روابط بین‌المللی کمک می‌کند. در زمینه حقوق معاهدات بین‌المللی، حسن نیت نقش بسزایی دارد و در فرآیند اجرا و تفسیر معاهدات تأثیرگذار است. به هر حال، با وجود کاربردهای گسترده، برخی صاحب‌نظران حسن نیت را یک مفهوم پوشیده از تعریف قلمداد کرده‌اند.<ref>{{Cite journal|title=مطالعه تطبیقی کاربرد حسن نیت در فرآیند تفسیر موافقت‌نامه‌ها نزد ارکان حل اختلاف سازمان تجارت جهانی|url=https://jcl.illrc.ac.ir/article_243181.html|journal=[[فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی]]|date=1399|issn=2981-1805|pages=127–156|volume=3|issue=7|doi=10.22034/law.2021.523155.1039|language=fa|first=سیامک|last=کریمی}}</ref> به عبارت دیگر '''حسن نیت'''، رفتاری است صادقانه، عادلانه و معقول که طرفین در قرارداد خود از یکدیگر یا حتی اشخاص ثالث که مشمول قرارداد بودند یا متعاقبا با قرارداد ارتباط پیدا می کنند انتظار دارند. چنین انتظاری هر یک از طرفین را ملزم می کند که در مذاکرات قراردادی و در زمان انعقاد قرارداد با انصاف و صادق باشد و بعد از وقوع قرارداد نیز در تفسیر و اجرای تعهدات و نیز اعمال حقوق خود صادقانه و منصفانه عمل کند. | ||
== مطالعات تطبیقی == | |||
قاعده حسن نیت در قانون مدنی جدید فرانسه در ماده 1104 مورد اشاره قرار گرفته است. این ماده بیان می دارد که: «مذاکره، تشکیل و اجرای [[قرارداد|قراردادها]] باید با رعایت حسن نیت باشد. این قاعده از جمله قواعد مربوط به [[نظم عمومی]] به شمار می رود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی فرانسه|ترجمه=|جلد=|سال=1401|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6670320|صفحه=|نام۱=سیامک|نام خانوادگی۱=پاکباز|چاپ=1}}</ref> | |||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
نسخهٔ ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳
حسن نیت یکی از اصطلاحات پرکاربرد در متون حقوقی و سیاسی است که به "صداقت در رفتار و اهداف" مشهور است. این مفهوم از حسن نیت، در زمینه‌های مختلف از جمله حقوق بین‌المللی به کار می‌رود. حسن نیت به عنوان یک اصل کلی حقوق بین‌الملل شناخته شده و در قطعنامه 2625 سال 1970 مجمع عمومی، به عنوان یکی از اصول حقوق بین‌الملل تأکید شده است. این اصول، به دلیل انعطافی که دارند، در مواقع مختلف قابل اجرا هستند.حسن نیت به عنوان یک الزام حقوقی، دولت‌ها را به روابط صادقانه و عادلانه تشویق می‌کند تا ثبات در مناسبات بین‌المللی را تضمین کنند. این مفهوم نشان می‌دهد که حسن نیت نه تنها به تعهدات حقوقی، بلکه به تحکیم روابط بین‌المللی کمک می‌کند. در زمینه حقوق معاهدات بین‌المللی، حسن نیت نقش بسزایی دارد و در فرآیند اجرا و تفسیر معاهدات تأثیرگذار است. به هر حال، با وجود کاربردهای گسترده، برخی صاحب‌نظران حسن نیت را یک مفهوم پوشیده از تعریف قلمداد کرده‌اند.[۱] به عبارت دیگر حسن نیت، رفتاری است صادقانه، عادلانه و معقول که طرفین در قرارداد خود از یکدیگر یا حتی اشخاص ثالث که مشمول قرارداد بودند یا متعاقبا با قرارداد ارتباط پیدا می کنند انتظار دارند. چنین انتظاری هر یک از طرفین را ملزم می کند که در مذاکرات قراردادی و در زمان انعقاد قرارداد با انصاف و صادق باشد و بعد از وقوع قرارداد نیز در تفسیر و اجرای تعهدات و نیز اعمال حقوق خود صادقانه و منصفانه عمل کند.
مطالعات تطبیقی
قاعده حسن نیت در قانون مدنی جدید فرانسه در ماده 1104 مورد اشاره قرار گرفته است. این ماده بیان می دارد که: «مذاکره، تشکیل و اجرای قراردادها باید با رعایت حسن نیت باشد. این قاعده از جمله قواعد مربوط به نظم عمومی به شمار می رود.[۲]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ کریمی, سیامک (1399). "مطالعه تطبیقی کاربرد حسن نیت در فرآیند تفسیر موافقت‌نامه‌ها نزد ارکان حل اختلاف سازمان تجارت جهانی". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 3 (7): 127–156. doi:10.22034/law.2021.523155.1039. ISSN 2981-1805.
- ↑ سیامک پاکباز. شرح قانون مدنی فرانسه. چاپ 1. میزان، 1401. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670320