سازوکار حل و فصل اختلاف ناشی از برجام و تعیین تکلیف تحریم‌های هسته‌ای ایران در برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 8 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:مقالات شماره چهارم دوره نهم مجله علمی مطالعات حقوقی]] | [[رده:مقالات شماره چهارم دوره نهم مجله علمی مطالعات حقوقی]] | ||
[[رده:مقالات محسن محبی]] | [[رده:مقالات محسن محبی]] | ||
[[رده:مقالات وحید | [[رده:مقالات وحید بذّار]] | ||
[[رده:مواد قرمز]] | [[رده:مواد قرمز]] | ||
[[رده:مقالات حقوق بین الملل]] | [[رده:مقالات حقوق بین الملل]] | ||
[[رده:برجام]] | [[رده:برجام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱
سازوکار حل و فصل اختلاف ناشی از برجام و تعیین تکلیف تحریم‌های هسته‌ای ایران در برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد نام مقاله ای از محسن محبی و وحید بذار بوده که در شماره چهارم دوره نهم (زمستان 1396) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
مذاکرات میان دولت‌های گروه 1+5 و ایران و اتحادیه اروپا در خصوص برنامه هسته‌ای ایران، سرانجام در 14 جولای 2015 به نتیجه رسید و آن‌ها بر روی سندی با نام برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به توافق رسیدند. طبق این سند که ضمن قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز مورد تأیید قرار گرفته است، تعهداتی در مورد محدود کردن فعالیت‌های هسته‌ای ایران و لغو تحریم‌ها علیه ایران و یک سازوکار چند لایه حل و فصل اختلاف ناشی از این تعهدات پیش بینی شده است. کمیسیون مشترک، اقدام در سطح وزرا و هیئت مشورتی (به طور هم‌زمان) و شورای امنیت سازمان ملل، لایه‌های این سازوکار را تشکیل می‌دهند. اگر این سازوکار نتواند در مهلت زمانی حداقل 65 روزه رضایت مدعی نقض قابل توجه برجام را جلب نماید، قطعنامه‌های تحریمی سابق شورای امنیت در خصوص مسئله ایران مجدداً باز خواهند گشت. درواقع، با این وجود که هم در برجام و هم در قطعنامه 2231 تصریح شده است که مفاد تمامی قطعنامه‌های تحریمی سابق لغو می‌گردد، این قطعنامه‌ها علی‌رغم عدم اعمال تا 10 سال پس از پذیرش برجام، امکان بازگشت‌پذیری را خواهند داشت.
کلید واژه ها
- ایران
- برجام
- قطعنامه 2231
- حل و فصل اختلاف
- تحریم