درآمدی بر آسیب‌شناسی سیاست‌گذاری جنایی در قبال پیشگیری از تکرار بزهکاری و بزهدیدگی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
[[ماده 136 قانون مجازات اسلامی]] | |||
[[ماده 137 قانون مجازات اسلامی]] | |||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1390]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1390]] | ||
[[رده:مقالات شماره یکم نشریه آموزه های حقوق کیفری]] | [[رده:مقالات شماره یکم نشریه آموزه های حقوق کیفری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۰
درآمدی بر آسیب‌شناسی سیاست‌گذاری جنایی در قبال پیشگیری از تکرار بزهکاری و بزهدیدگی در ایران نام مقاله ای از حسین غلامی که در شماره یکم (تابستان 1390) در نشریه آموزه های حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
نظام عدالت کیفری دارای مشتریان ثابت و مستمری است که بخش مهمی از فعالیتها و اشتغالهای آن را به خود اختصاص می‌دهد. بزهکاران و به خصوص بزهکاران حرفه‌ای و مکرر و نیز بزهدیدگان (از جمله بزهدیدگان مکرر)، از جمله مشتریان مستمر نظام کیفری به شمار می‌روند. سیاست‌گذاری جنایی برای پیشگیری از کاهش نرخ تکرار بزهکاری و بزهدیدگی، شرط بنیادین تقلیل جمعیت کیفری و هزینه‌های اجتماعی ـ اقتصادی ناشی از جرم است.
در این مقاله، ضمن تأکید بر ضرورت توجه به سیاست‌گذاری افتراقی برای پیشگیری از تکرار بزهکاری و به ویژه بزهکاری مجرمان حرفه‌ای و نیز تصریح لزوم توجه به پیشگیری از بزهدیدگی مکرر، به عدم التزام مراجع اجرای عدالت کیفری جهت اتخاذ رویکردهای پیشگیرانة غیر کیفری و نیز فقدان سیاست‌گذاری مناسب جهت ایجاد سازوکارهای پیشگیرانة مذکور در نهاد اقدامات تأمینی در ایران پرداخته شده است. در عین حال، با توجه به اهمیت پیشگیری از بزهدیدگی مکرر، نقش و کارکرد آسیب‌زای نظام عدالت کیفری سنتی، به عنوان یکی از منابع ایجاد بزهدیدگیِ مکرر مد نظر واقع شده است؛ به نحوی که شرط ضروری هرگونه تحول در چرخة بزهدیدگی مکرر، ضرورت تغییر نگرش پارادایمی به نقش بزهدیدگان، حقوق و نیازهای آنان از عدالت در امور کیفری تلقی شده است. رویکرد ترمیمی، ظرفیت لازم برای چنین تحول پارادایمی است.
کلیدواژه‌ها
- سیاست‌گذاری جنایی
- تکرار بزهکاری
- تکرار بزهدیدگی
- عدالت کیفری (سنتی)
- عدالت ترمیمی