دخالت مساعدتی دادگاه در داوری؛ مبانی و مصادیق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:مقالات منتشر شده در سال 1399 using HotCat) |
جز (added Category:مقالات حقوق خصوصی using HotCat) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1399]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1399]] | ||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | |||
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۱
دخالت مساعدتی دادگاه در داوری؛ مبانی و مصادیق نام مقاله ای از وحید سروستانی و مصطفی ماندگار است که در شماره یکم (بهار و تابستان 1399) فصلنامه حقوق خصوصی دانشگاه تهران منتشر شده است.
چکیده
اصل عدم مداخلة دادگاه در داوری یکی از اصول مهم حاکم بر داوری قلمداد میشود. بر اساس این اصل، که در نتیجة اصل حاکمیت اراده تلقی شده، داوری نهادی مستقل است و دادگاه حق مداخله در داوری را ندارد. به طور کلی، هرچند غالباً از این اصل در داوری دفاع میشود، در اکثر نظامهای حقوقی این اصل مطلق نیست و در برخی موارد نمیتوان فواید مداخلة دادگاه در داوری را نادیده انگاشت. چون در برخی موارد تحقق اهداف داوری مستلزم دخالت دادگاه در داوری است. دخالت دادگاه در داوری، با هدف مساعدت، در ساختار و تشکیل دیوان داوری و همچنین موضوعات مرتبط با ماهیت داوری قابل مشاهده است. بر این اساس، دخالت دادگاه در داوری را میتوان به دخالت در امور ماهوی و امور شکلی تقسیم کرد. مؤثر شدن جریان داوری و هدایت مطلوب و ساماندهی جریان داوری از جمله مبانی صلاحیت دخالت مساعدتی دادگاه در داوری در نظام حقوقی ایران است. البته پیشنهاد میشود، جهت جلوگیری از مداخلات بی‌جهت دادگاه در داوری در حقوق ایران، موارد دخالت دادگاه در داوری به صورت حصری در قانون تعیین شود؛ موضوعی که در قانون نمونة آنسیترال بدان توجه شده است.
کلیدواژه ها
- دادگاه
- داوری
- صلاحیت مساعدتی
- مداخله
- نظارت