تحلیل حقوقی جرم شناختی تاثیر پاندمی کووید ۱۹ بر خشونت خانگی (مورد مطالعه: زنان مشهد): تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''''تحلیل حقوقی جرم شناختی تأثیر پاندمی کووید ۱۹ بر خشونت خانگی (مورد مطالعه: زنان مشهد)''''' نام مقاله ای است از [[حمیدرضا دانش ناری]] و [[اکرم خبیری نوغانی]] شماره هفتاد و هفت، دوره بیست و هفتم (آبان۱۴۰۱) [[دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق)]] منتشر شدهاست. | '''''تحلیل حقوقی جرم شناختی تأثیر پاندمی کووید ۱۹ بر خشونت خانگی (مورد مطالعه: زنان مشهد)''''' نام مقاله ای است از [[حمیدرضا دانش ناری]] و [[اکرم خبیری نوغانی]] ک در شماره هفتاد و هفت، دوره بیست و هفتم (آبان۱۴۰۱) [[دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق)]] منتشر شدهاست. | ||
== چکیده == | == چکیده == |
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۳۵
تحلیل حقوقی جرم شناختی تأثیر پاندمی کووید ۱۹ بر خشونت خانگی (مورد مطالعه: زنان مشهد) نام مقاله ای است از حمیدرضا دانش ناری و اکرم خبیری نوغانی ک در شماره هفتاد و هفت، دوره بیست و هفتم (آبان۱۴۰۱) دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) منتشر شدهاست.
چکیده
ظهور کووید ۱۹ از سال ۲۰۱۹ میلادی تاکنون، جهان را با چالشهای مختلف همراه کردهاست. اثر مهم کووید ۱۹ در قلمرو مطالعات جرمشناسی، تغییر الگوریتم الگوهای بزهکاری و بزه دیدگی و نوسان در نرخ جرایم مختلف است. با توجه به دستورالعملهای بهداشتی و شکلگیری کمپینهایی همچون «در خانه بمانیم»، تبیین جرم خشونت خانگی در دوره پاندمی از اهمیت بالایی برخوردار است. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش کووید ۱۹ بر خشونت خانگی است. روش پژوهش حاضر ترکیبی از روش کیفی و کمی است. در ابتدا با استفاده از روش پدیدارشناسی توصیفی کلایزی، تجربه زیسته ده زن بزه دیده خشونت خانگی در دوره پاندمی به دست آمد. بعد از طی مراحل روش کلایزی، پرسش نامه محقق ساخته در پرتو تجربههای زیسته و با تأکید بر خشونت جسمانی، خشونت روانی، خشونت کلامی، خشونت جنسی و خشونت اقتصادی طراحی و روایی محتوایی، صوری و سازه و پایایی آن تأیید شد. جامعه آماری این پژوهش در بخش مطالعه کمی، کلیه معلمان خانم مقطع متوسطه دوم در ناحیه ۷ آموزش و پرورش مشهد هستند که از این میان، با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده و در پرتو فرمول کوکران، ۱۹۰ نفر به عنوان حجم نمونه نهایی انتخاب شدند. یافتههای حاصل از آزمون تی تک متغیره نشان داد که خشونت جسمانی، خشونت روانی، خشونت کلامی، خشونت جنسی و خشونت اقتصادی در اثر مستقیم شیوع کووید ۱۹ به نسبت دوران قبل از پاندمی افزایش داشتهاست. با این حال، یافتههای آزمون فریدمن ثابت کرد که از میان اقسام خشونت، خشونت جسمانی در رتبه اول و خشونت روانی در رتبه آخر قرار دارند. با توجه به یافتههای فوق، به نظر میرسد که عدم آمادگی خانوادهها در برقراری روابط سالم در یک بازه زمانی طولانی مدت و وجود مناسبات قدرت در بستر روابط خانوادگی از مهمترین علل افزایش خشونت خانگی در دوره پاندمی است.
کلیدواژهها
- خشونت خانگی
- کووید ۱۹
- قرنطینه
- روابط اجتماعی
- خانواده
مواد مرتبط
چکیده@