ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی

در نکاح منقطع، هر گاه شوهر قبل از نزدیکی، تمام مدت نکاح را ببخشد؛ باید نصف مهر را بدهد.

توضیح واژگان

بذل مدت، یعنی اسقاط بقیه مدت متعه توسط زوج. و به انصراف زوج از مدت باقیمانده، و رهاساختن زن از قید زوجیت، بذل مدت گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بذل مدت، دلالت بر تعهد به اسقاط حق دارد.

متعه، تشابه زیادی با اجاره ندارد. زیرا در اجاره، عوض در مقابل انتفاع در طول مدت، به مؤجر تعلق می گیرد. اما در نکاح منقطع، میزان مهریه، با توجه به دخول، متغیر است. و دیگر اینکه اجاره، عقدی است لازم، اما ازدواج موقت، توسط زوجه قابل انحلال است.

لفظ (ببخشد) در این ماده، بیشتر دلالت بر اسقاط و ابراء دارد؛ نه هبه به معنای یکی از عقود.

منظور از (تمام مدت) در این ماده، تمام مدت باقیمانده است؛ نه کل مدتی که برای متعه، معین شده است.

بذل مدت، باید دلالت بر اسقاط باقیمانده مدت نماید؛ پس اجرای صیغه طلاق، دلالت بر بذل مدت نمی نماید.

مفهوم مخالف این ماده، دلالت بر این دارد که چنانچه زوج، پس از دخول، بذل مدت نماید؛ باید کل مهریه را بپردازد.

چنانچه شوهر، تا انقضای مدت، با زوجه مقاربت ننماید؛ باید کل مهریه را بپردازد.