ماده ۵۸ قانون خدمت وظیفه عمومی

ماده ۵۸ قانون خدمت وظیفه عمومی: (اصلاحی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- مشمولین خدمت وظیفه عمومی که برای رسیدگی و یا اعزام جهت طی دوره ضرورت احضار میشوند چنانچه در مهلت یا موعد مقرر خود را معرفی نکنند، همچنین مشمولینی که معافیت موقت دریافت داشته اند و پس از انقضاء مدت اعتبار، ظرف یک ماه برای تجدید رسیدگی خود را معرفی نکنند، غایب شناخته می‌ شوند، پس از معرفی یا دستگیری در صورتیکه طبق مقررات این قانون قادر به خدمت و بلامانع تشخیص داده شوند به خدمت اعزام می‌ گردند و با آنان به ترتیب زیر رفتار می‌شود:

۱ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- مشمولانی که مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح تا سه ماه و در زمان جنگ تا پانزده روز باشد، سه ماه اضافه خدمت و چنانچه مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح بیشتر از سه ماه و در زمان جنگ بیش از پانزده روز باشد به شش ماه اضافه خدمت تنبیه میگردند.

۲ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- مشمولینی که مدت غیبت اولیه آنان در زمان صلح از یک سال و در زمان جنگ از دو ماه تجاوز نماید، علاوه بر اعمال اضافه خدمت مذکور در بند (۱)، فراری محسوب می‌ شوند و به مراجع صالح قضائی معرفی می‌ گردند.

تبصره ۱ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- مشمولین غایبی که به خدمت اعزام می‌شوند در صورتی که در حین خدمت، حسن اخلاق و رفتار و جدیت در انجام وظیفه از خود نشان دهند، یا در عملیات جنگی ابراز شجاعت و فداکاری نمایند به طوری که مراتب مورد گواهی فرماندهان و روسای ذیربط باشد، برابر ضوابطی که از سوی ستاد کل ابلاغ می‌گردد با تصویب مقامات سرلشکری و یا همطراز در سازمان مربوط از انجام اضافه خدمت، یا بخشی از آن معاف می‌ گردند.

تبصره ۲ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- مشمولینی که تا تصویب این قانون غایب شناخته شده‌ اند چنانچه در داخل کشور ظرف حداکثر شش ماه و آنهایی که در خارج از کشور باشند، ظرف حداکثر یکسال خود را جهت انجام خدمت دوره ضرورت معرفی نمایند، مشمول تنبیهات این قانون نمی‌ شوند.

تبصره ۳ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- رسیدگی به وضعیت مشمولینی که دارای عذر موجه برای غیبت خویش می‌باشند برابر آیین‌ نامه‌ ای است که پس از تأیید فرماندهی کل ابلاغ می‌گردد.

تبصره ۴ (الحاقی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)- در مورد غیبت مشمولین دوره‌ های احتیاط و ذخیره برابر دستورالعملی که در ستاد کل تهیه و پس از تأیید فرماندهی کل ابلاغ می‌گردد، رفتار می‌ شود.