ماده ۱ قانون شرکت‌های تعاونی

ماده ۱ قانون شرکت‌های تعاونی: اصطلاحاتی که در این قانون به کار برده شده است از نظر اجرای این قانون بشرح زیر تعریف میشود:

۱ - عضو: در شرکتها و اتحادیه‌ های تعاونی هر صاحب سهم اعم از اینکه شخص حقیقی یا حقوقی باشد عضو شرکت یا اتحادیه نامیده میشود.

۲ - سهم: سهم واحدی از سرمایه یک شرکت یا اتحادیه تعاونی است که میزان آن در اساسنامه ذکر میشود.

۳ - درآمد ویژه: مبلغی است که از عملیات و معاملات یک شرکت یا اتحادیه تعاونی در یک دوره مالی پس از وضع هزینه ‌ها و استهلاکات حاصل‌ میشود.

۴ - سود سهم: مبلغی از درآمد ویژه سالانه شرکت یا اتحادیه تعاونی است که در هر سال به هر سهم اختصاص داده میشود.

۵ - مازاد برگشتی: مبلغی از درآمد ویژه شرکت یا اتحادیه تعاونی است که برای تقسیم بین اعضاء بتناسب میزان معاملات آنها با شرکت با ‌اتحادیه تعاونی در حدود مقررات این قانون اختصاص داده میشود.

۶ - کشاورز: کسی که حرفه اصلی او تولید محصول به وسیله عملیات زراعی و یا باغداری باشد.

۷ - دامدار: کسی که حرفه اصلی او تولید یا پرورش دام و یا طیور باشد.

۸ - صاحب حرفه: کسی که با کمک نیروی کار شخصی و سرمایه و وسایل خود اقدام به تولید کالا به منظور فروش یا عرضه خدمت معین برای ‌کسب درآمد میکند.

۹ (منسوخه ۱۳۵۲/۰۴/۰۹)- کاسب: صاحب کسبی که فروش آن به صورت خرده و جزئی است و عملیات عمده ‌فروشی ندارد.

۹ (اصلاحی ۱۳۵۲/۰۴/۰۹)- صاحب شغل آزاد: کسیکه بدون وسائل و یا با وسائل لازم، خدمت یا خدماتی را عرضه و بدینوسیله کسب درآمد میکند.

۱۰ (اصلاحی ۱۳۵۰/۱۲/۰۵)-صنایع کوچک صنایعی است که به وسیله وزارت اقتصاد مشخص و اعلا [اعلام] میشود.