ماده 281 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «ماده 281 قانون امور حسبی: کسی که نمیتواند حرف بزند هرگاه بخواهد وصیت نامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را بخط خود نوشته و امضاء نماید و نیز در حضور مسئول دفتر رسمی روی وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او است و در اینصورت مسئول دف...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماده | '''ماده ۲۸۱ قانون امور حسبی''': کسی که نمیتواند حرف بزند هرگاه بخواهد [[وصیت نامه]] سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود نوشته و امضاء نماید و نیز در حضور مسئول دفتر رسمی روی وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او است و در این صورت مسئول دفتر باید روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه در او است بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته‌است. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۲۷۹ قانون امور حسبی]] | |||
== توضیح واژگان == | |||
وصیت نامه سری: وصیت نامه ای است که برابر مقررات راجع به امانت گذاری اسناد در دفاتر اسناد رسمی به ودیعه نهاده شده باشد خواه به خط موصی باشد یا نه ولی باید به امضای موصی باشد، خواه مورخ باشد خواه نه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6570028|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
فرض ماده ۲۸۱ [[قانون امور حسبی]] در خصوص موردی است که شخص لال است و توانایی صحبت کردن ندارد. در این صورت اگر شخص بخواهد وصیت نامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود بنویسد لذا باید باسواد باشد. همچنین باید وصیت نامه را امضا کند. بدون امضا وصیت نامه اعتباری نخواهد داشت. چنین شخصی باید روی وصیت نامه و لفاف و پاکت وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او می‌باشد و مسئول دفتر اسناد رسمی نیز روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه قرارداده شده‌است گواهی نماید که موصی وصیت نامه را در حضور او نوشته‌است؛ بنابراین بر خلاف [[ماده ۲۷۹ قانون امور حسبی|ماده ۲۷۹]] که در هنگام امانت گذاردن رویت امضای موصی کافی بود در ماده ۲۸۱ نوشتن وصیت نامه و امضای آن هر دو باید به رویت سردفتری که وصیت نامه نزد وی [[امانت]] گذاشته می‌شود برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649720|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون امور حسبی]] | |||
[[رده:وصیت]] | |||
[[رده:وصیت نامه]] | |||
[[رده:وصیت نامه سری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۰
ماده ۲۸۱ قانون امور حسبی: کسی که نمیتواند حرف بزند هرگاه بخواهد وصیت نامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود نوشته و امضاء نماید و نیز در حضور مسئول دفتر رسمی روی وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او است و در این صورت مسئول دفتر باید روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه در او است بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته‌است.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
وصیت نامه سری: وصیت نامه ای است که برابر مقررات راجع به امانت گذاری اسناد در دفاتر اسناد رسمی به ودیعه نهاده شده باشد خواه به خط موصی باشد یا نه ولی باید به امضای موصی باشد، خواه مورخ باشد خواه نه.[۱]
نکات توضیحی
فرض ماده ۲۸۱ قانون امور حسبی در خصوص موردی است که شخص لال است و توانایی صحبت کردن ندارد. در این صورت اگر شخص بخواهد وصیت نامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود بنویسد لذا باید باسواد باشد. همچنین باید وصیت نامه را امضا کند. بدون امضا وصیت نامه اعتباری نخواهد داشت. چنین شخصی باید روی وصیت نامه و لفاف و پاکت وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه او می‌باشد و مسئول دفتر اسناد رسمی نیز روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه قرارداده شده‌است گواهی نماید که موصی وصیت نامه را در حضور او نوشته‌است؛ بنابراین بر خلاف ماده ۲۷۹ که در هنگام امانت گذاردن رویت امضای موصی کافی بود در ماده ۲۸۱ نوشتن وصیت نامه و امضای آن هر دو باید به رویت سردفتری که وصیت نامه نزد وی امانت گذاشته می‌شود برسد.[۲]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6570028
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649720