رای وحدت رویه شماره 23 مورخ 1364/8/14 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قابل فرجام بودن دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''رای وحدت رویه شماره 23 مورخ 1364/8/14 هیات عمومی دیوان عالی کشور( قابل فرجام بودن دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری):''' نظر به اینکه دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری از دعاوی موضوع قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 نمی‌باشد و از شمول م...» ایجاد کرد) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور using HotCat) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== جستار های وابسته == | == جستار های وابسته == | ||
* [[استیجاری]] | * [[استیجاری]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | |||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۰
رای وحدت رویه شماره 23 مورخ 1364/8/14 هیات عمومی دیوان عالی کشور( قابل فرجام بودن دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری): نظر به اینکه دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری از دعاوی موضوع قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 نمی‌باشد و از شمول ماده 26 قانون مزبور خارج است. بنابراین آراء شعب بیست و یکم و بیست و پنجم دیوان عالی کشور که دادخواست فرجامی از احکام نخستین دادگاه های عمومی حقوقی در دعاوی‌به خواسته بیش از دویست هزار ریال اجور معوقه اماکن استیجاری را بر این مبنا پذیرفته و رسیدگی نموده‌اند صحیح و منطبق با موازین تشخیص می‌شود. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328 برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.