رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده): تفاوت میان نسخهها
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1363 using HotCat) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور1363]] |
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۷
رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور( غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده): با صراحت ماده 149 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب آبان ماه 1362 در صورتی قتل غیرعمدی به واسطه بیاحتیاطی یا عدم مهارت راننده یا عدم رعایت نظامات دولتی واقع شود مرتکب به مجازات مقرر در آن ماده محکوم میشود و گذشت صاحب حق یا قائم مقام قانونی منحصراً جواز موقوفی تعقیب در جرایم غیرعمدی مندرج در مادتین 150 و 151 همان قانون را فراهم میسازد و تسری به حبس مقرر موضوع ماده 149 قانون یادشده ندارد، فلذا به نظر اکثریت رأی شعبه نهم دادگاه کیفری 2 همدان که در همین زمینه صدور یافته صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی برطبق ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1337 در موارد مشابه لازمالاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده 149 قانون تعزیرات مصوب 1362
- ماده 150 قانون تعزیرات مصوب 1362
- ماده 151 قانون تعزیرات مصوب 1362
- ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1337