نظریه شماره 7/93/1963 مورخ 1393/08/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نظریه شماره 7/93/1963 مورخ 1393/08/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: استعلام :

1- نظر به اینکه در نیابت صادره مجوز ورود به مخفیگاه متهم و محکوم علیه قید می شود یا متقاضی بنا به مجوزی که مرجع محترم معطی نیابت قید نموده تحت عنوان و عبارت «با داشتن کلیه اختیارات قانونی»، در خواست ورود به مخفیگاه می نماید. حال با عنایت به اینکه ورود به مخفیگاه می با یست در صورت حصول ظن قوی به حضور محکوم علیه یا متهم در محل صادر شود، مواد96 قانون آیین دادرسی کیفری 1378 و137 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، آیا می توان به صرف داشتن مجوز در نیابت های صادره یا بنا به درخواست متقاضی بدون ارائه گزارش ضابطین یا حصول ظن قوی به حضور در محل از ناحیه مقام قضایی حکم ورود به مخفیگاه صادر نمود یا نیاز به کسب اطمینان از محل و مخیفگاه متهم و محکوم علیه میباشد؟ طریق کسب اطمینان چگونه است؟ در واقع ، ظن قوی امر استنباطی می باشد یا باید با همراه قرائن و اماراتی مانند گزارش ضابطین باشد؟

2- با توجه به اینکه عموما در مفاد نیابت های ارجاعی، صراحتی به مجوز حضور وکیل در مرحله انجام نیابت، وجود ندارد. آیا مرجع اجرا کننده نیابت می بایست با کسب مجوز در نیابت، اعلام وکالت را قبول نماید و نیاز به صدور مجوز از ناحیه مرجع معطی نیابت می باشد یاخیر؟ به عبارت دیگر، ایا محکوم علیه می تواند بدون دستور مرجع معطی نیابت وکیل خود را به مرجع مجری نیابت معرفی کند؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :

1- نظر به اين كه رعايت حريم خصوصي افراد به عنوان يكي از حقوق اساسي اشخاص، لازم است، قانون­گذار دستور ورود به منزل يا مخفيگاه را در صورتي كه مستند به دليل باشد، پذيرفته و صراحتاً در ماده 96 قانون آئين دادرسي كيفري 1378 به اين امر اشاره داشته و در ماده 137 قانون آئين دادرسي كيفري 1392 كه متعاقباً لازم الاجراء خواهد شد، بازپرس را مكلّف به قيد جهات ظن در پرونده نموده است. ضمناً قرائن و امارات منتهي به ظن بايد عيني باشد، نه ذهني.

2- حق استفاده از وكيل از جمله حقوق دفاعي بوده و هركسي مي­تواند در هر مرحله از دادرسي، وكيل معرفي نمايد و نياز به تصريح از سوي معطي نيابت نمي­باشد. در ماده 185 قانون آئين دادرسي كيفري 1378 به اين امر اشاره شده است./ب