بررسی قراردادهای مدیریت هیدروکربن تولیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «و» ایجاد کرد)
 
 
(۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
و
'''بررسی قراردادهای مدیریت هیدروکربن تولیدی''' نام مقاله ای از [[فرید شعبانی جهرمی]] و [[فریده شعبانی جهرمی]] است که در دوره هفتم شماره دوم(اسفند1400) [[نشریه مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران]] منتشر شده است.
 
== چکیده ==
''     سرمایه­ گذاران تحت نظام­ های امتیازی و برخی قراردادهای بالادستی اصلی، ازجمله مشارکت در تولید، مستحق دریافت هیدروکربن تولیدی از میدان موضوع عملیات بالادستی نفت و گاز می­ شوند. با توجه به حجم بالای سرمایه ­گذاری مورد نیاز برای اکتشاف و توسعة میادین نفتی، اصولاً سرمایه ­گذاران به صورت مشارکتی اقدام به اجرای عملیات می­ کنند که این امر سبب انعقاد قرارداد اصلی میان دولت میزبان با کنسرسیوم و نیز عقد موافقت­نامة عملیات مشترک میان اعضای مشارکت می­ شود که این امر بر پیچیدگی ­های عملیاتی این صنعت افزوده و مسائل حقوقی مهمی را ایجاد می­ کند. با توجه به سهم هر یک از اعضا و استحقاق آن­ها به هیدروکربن تولیدی، مقرره ­های لازم و قراردادهای مدیریت هیدروکربن باید برای اختصاص نفت و گاز تولیدی و ایجاد تعادل در حجم برداشت­ شده تنظیم و مورد توافق طرفین قرار گیرد. اگرچه قراردادهای جدید نفتی ایران مالکیتی برای سرمایه ­گذار نسبت به هیدروکربن تولیدی ایجاد نمی­ کند، بنابر صلاح­دید شرکت ملی نفت ایران، امکان بازپرداخت هزینه­ ها و پرداخت دستمزد در قالب محصول و با سازوکاری خاص وجود دارد که می­ تواند موجبات توافق دربارة سازوکارهای تسهیم و تعادل میان اعضای مشارکت را ایجاب کند.''
 
== کلیدواژه ==
 
* تسهیم نفت
* تعادل گاز
* مدیریت هیدروکربن
* موافقت نامه عملیات مشترک
 
[[رده:مقالات فریده شعبانی جهرمی]]
[[رده:مقالات فرید شعبانی جهرمی]]
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1400]]
[[رده:مقالات نشریه مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران]]
[[رده:مقالات شماره دوم نشریه مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران]]
[[رده:مقالات حقوق انرژی]]
[[رده:مقالات حقوق نفت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۱۱

بررسی قراردادهای مدیریت هیدروکربن تولیدی نام مقاله ای از فرید شعبانی جهرمی و فریده شعبانی جهرمی است که در دوره هفتم شماره دوم(اسفند1400) نشریه مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران منتشر شده است.

چکیده

     سرمایه­ گذاران تحت نظام­ های امتیازی و برخی قراردادهای بالادستی اصلی، ازجمله مشارکت در تولید، مستحق دریافت هیدروکربن تولیدی از میدان موضوع عملیات بالادستی نفت و گاز می­ شوند. با توجه به حجم بالای سرمایه ­گذاری مورد نیاز برای اکتشاف و توسعة میادین نفتی، اصولاً سرمایه ­گذاران به صورت مشارکتی اقدام به اجرای عملیات می­ کنند که این امر سبب انعقاد قرارداد اصلی میان دولت میزبان با کنسرسیوم و نیز عقد موافقت­نامة عملیات مشترک میان اعضای مشارکت می­ شود که این امر بر پیچیدگی ­های عملیاتی این صنعت افزوده و مسائل حقوقی مهمی را ایجاد می­ کند. با توجه به سهم هر یک از اعضا و استحقاق آن­ها به هیدروکربن تولیدی، مقرره ­های لازم و قراردادهای مدیریت هیدروکربن باید برای اختصاص نفت و گاز تولیدی و ایجاد تعادل در حجم برداشت­ شده تنظیم و مورد توافق طرفین قرار گیرد. اگرچه قراردادهای جدید نفتی ایران مالکیتی برای سرمایه ­گذار نسبت به هیدروکربن تولیدی ایجاد نمی­ کند، بنابر صلاح­دید شرکت ملی نفت ایران، امکان بازپرداخت هزینه­ ها و پرداخت دستمزد در قالب محصول و با سازوکاری خاص وجود دارد که می­ تواند موجبات توافق دربارة سازوکارهای تسهیم و تعادل میان اعضای مشارکت را ایجاب کند.

کلیدواژه

  • تسهیم نفت
  • تعادل گاز
  • مدیریت هیدروکربن
  • موافقت نامه عملیات مشترک