ماده ۱۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 5 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هر كس از وقوع جرم يا شروع به آن يا خطر شديد و قريب الوقوع عليه طفل يا نوجواني مطلع بوده يا شاهد وقوع آن باشد و با وجود | '''ماده 17 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان''': هر كس از وقوع [[جرم]] يا شروع به آن يا [[خطر شدید و قریب الوقوع علیه طفل یا نوجوان|خطر شديد و قريب الوقوع عليه طفل يا نوجواني]] مطلع بوده يا شاهد وقوع آن باشد و با وجود توانايی اعلام و گزارش به مقامات يا مراجع صلاحیت دار و كمک طلبیدن از آن ها از اين امر خودداری كند يا در صورت عدم دسترسی به اين مقامات و مراجع و یا عدم تأثير دخالت آن ها در رفع تجاوز و خطر، از اقدامات فوری و متناسب برای جلوگيری از وقوع خطر و يا تشديد نتيجه آن امتناع كند، مشروط بر اينكه با اين اقدام، خطری مشابه يا شديدتر و يا خطر كمتر قابل توجهی متوجه خود او يا ديگران نشود، به يكی از مجازات های درجه شش [[قانون مجازات اسلامی]] محكوم می شود. | ||
تبصره - اگر مرتكب جرم مذكور در اين ماده از افرادی باشد كه مطابق [[قانون|قوانین]] و مقررات و يا بر حسب وظيفه شغلی مكلف به اعلام، گزارش يا كمک می باشند و يا به اقتضای حرفه خود می توانند كمک مؤثری كنند، به دو يا هر سه مجازات درجه شش قانون مجازات اسلامی و حسب مورد به [[انفصال موقت از خدمات دولتی]] يا عمومی يا محرومیت از فعاليت در آن حرفه به مدت شش ماه تا دو سال محكوم می شود. | |||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۱۸ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان|ماده 18 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] | |||
== توضیح واژگان == | |||
خطر شدید الوقوع: وضعيتی كه حيات يا سلامت جسمی يا روانی طفل و نوجوان به شدت تهديد و در معرض آسيب قرار گيرد، به نحوی كه مداخله فوری و چاره جويی را ايجاب نمايد.<ref>ماده 1 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
موضوع ماده 17 [[قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] دو قسمت است. الف) خودداری از اعلام وقوع جرم یا شروع به جرم یا گزارش ندادن وقوع خطر شدید یا قریب الوقوع علیه اطفال یا نوجوانان. ب) عدم انجام اقدامات فوری و متناسب برای جلوگیری از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن نسبت به اطفال و نوجوانان توسط مطلع یا شاهد. جالب توجه است که رکن مادی در جرایم مذکور در ماده 17، همگی ترک فعل هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کارگاه حقوقی حمایت از اطفال و نوجوانان|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652296|صفحه=|نام۱=امیرحسین|نام خانوادگی۱=رزاززاده|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] | [[رده:مواد قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] | ||
[[رده:حمایت از اطفال و نوجوانان]] | [[رده:حمایت از اطفال و نوجوانان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۵
ماده 17 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: هر كس از وقوع جرم يا شروع به آن يا خطر شديد و قريب الوقوع عليه طفل يا نوجواني مطلع بوده يا شاهد وقوع آن باشد و با وجود توانايی اعلام و گزارش به مقامات يا مراجع صلاحیت دار و كمک طلبیدن از آن ها از اين امر خودداری كند يا در صورت عدم دسترسی به اين مقامات و مراجع و یا عدم تأثير دخالت آن ها در رفع تجاوز و خطر، از اقدامات فوری و متناسب برای جلوگيری از وقوع خطر و يا تشديد نتيجه آن امتناع كند، مشروط بر اينكه با اين اقدام، خطری مشابه يا شديدتر و يا خطر كمتر قابل توجهی متوجه خود او يا ديگران نشود، به يكی از مجازات های درجه شش قانون مجازات اسلامی محكوم می شود.
تبصره - اگر مرتكب جرم مذكور در اين ماده از افرادی باشد كه مطابق قوانین و مقررات و يا بر حسب وظيفه شغلی مكلف به اعلام، گزارش يا كمک می باشند و يا به اقتضای حرفه خود می توانند كمک مؤثری كنند، به دو يا هر سه مجازات درجه شش قانون مجازات اسلامی و حسب مورد به انفصال موقت از خدمات دولتی يا عمومی يا محرومیت از فعاليت در آن حرفه به مدت شش ماه تا دو سال محكوم می شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
خطر شدید الوقوع: وضعيتی كه حيات يا سلامت جسمی يا روانی طفل و نوجوان به شدت تهديد و در معرض آسيب قرار گيرد، به نحوی كه مداخله فوری و چاره جويی را ايجاب نمايد.[۱]
نکات توضیحی
موضوع ماده 17 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان دو قسمت است. الف) خودداری از اعلام وقوع جرم یا شروع به جرم یا گزارش ندادن وقوع خطر شدید یا قریب الوقوع علیه اطفال یا نوجوانان. ب) عدم انجام اقدامات فوری و متناسب برای جلوگیری از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن نسبت به اطفال و نوجوانان توسط مطلع یا شاهد. جالب توجه است که رکن مادی در جرایم مذکور در ماده 17، همگی ترک فعل هستند.[۲]
منابع
- ↑ ماده 1 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ↑ امیرحسین رزاززاده. کارگاه حقوقی حمایت از اطفال و نوجوانان. چاپ 1. جنگل، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652296