ماده ۴۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 42 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان را به ماده ۴۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
(+ 4 categories using HotCat) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
ب) ايجاد محدوديت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، حضانت، ولايت، قيمومت، وصايت و سرپرستي طفل و نوجوان؛ | ب) ايجاد محدوديت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، حضانت، ولايت، قيمومت، وصايت و سرپرستي طفل و نوجوان؛ | ||
پ) سپردن طفل و نوجوان به صورت موقت به سازمان بهزيستي يا مراكز مربوط. | پ) سپردن طفل و نوجوان به صورت موقت به سازمان بهزيستي يا مراكز مربوط. | ||
[[رده:مواد قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] | |||
[[رده:حمایت از اطفال و نوجوانان]] | |||
[[رده:جرایم علیه اطفال و نوجوانان]] | |||
[[رده:رسیدگی به جرایم علیه اطفال و نوجوانان]] | |||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۳
دادگاه رسيدگي كننده به جرائم موضوع اين قانون در صورت ضرورت و مصلحت طفل يا نوجوان مي تواند ضمن صدور حكم محكوميت، حسب مورد يك يا چند مورد از تصميمات زير را اتخاذ كند. اين تصميمات از حيث قابليت تجديدنظرخواهي تابع حكم اصلي است: الف) معرفي طفل و نوجوان يا خانواده آنها به سازمان ها و نهادهاي دولتي و غيردولتي فعال در زمينه اقدامات حمايتي؛ ب) ايجاد محدوديت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، حضانت، ولايت، قيمومت، وصايت و سرپرستي طفل و نوجوان؛ پ) سپردن طفل و نوجوان به صورت موقت به سازمان بهزيستي يا مراكز مربوط.