ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم | '''ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:'''هر [[نظامی]] حین خدمت یا در ارتباط با آن با علم و آگاهی در مقابل مأموران نظامی و انتظامی حین انجام وظیفه آنان مقاومت یا به آنان حمله نماید [[تمرد|متمرد]] محسوب و به ترتیب زیر محکوم می‌شود: | ||
الف - درصورتی که [[تمرد]] با اسلحه صورت گرفته باشد به حبس از دو تا پنج سال. | |||
ب - | ب - درصورتی که تمرد بدون سلاح به عمل آید به حبس از شش ماه تا سه سال. | ||
تبصره - اگر متمرد در موقع تمرد | تبصره - اگر متمرد در موقع تمرد مرتکب جرم دیگری هم بشود به مجازات آن نیزمحکوم می‌گردد. | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
تمرد در لغت به معنای گردن | تمرد در لغت به معنای گردن کشی، سرپیچی و نافرمانی کردن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2807604|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=یزدانیان|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
اگر نظامی در هنگام تمرد به | اگر نظامی در هنگام تمرد به مأمورین [[اهانت]] یا [[تهدید]] کند یا آنان را مورد ضرب و جرح قرار دهد، مجازات این جرائم نیز به وی اعمال خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3514940|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>ضمناً لازم نیست از اسلحه استفاده کامل بشود بلکه همین که متمرد ظاهرا مسلح باشد، کافیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3514924|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>ضمناً اگر نظامی مدعی عدم آگاهی و شناخت مأمورین گردد، درصورت اثبات خلاف این ادعا محکوم و الا با صرف این ادعا [[برائت|تبرئه]] خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3514944|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>بنابراین تمرد در این ماده در صورتی تحقق پیدا می‌کند که اولا مرتکب نسبت به هویت مأموران نظامی و انتظامی آگاهی داشته باشد و ثانیاً در حین خدمت یا در ارتباط با آن باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3473348|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
عمل | عمل مأمور نظامی یا انتظامی باید وفق مقررات باشد، بنابراین صرف انجام مأموریت کفایت نمی‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2807644|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=یزدانیان|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۱
ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر نظامی حین خدمت یا در ارتباط با آن با علم و آگاهی در مقابل مأموران نظامی و انتظامی حین انجام وظیفه آنان مقاومت یا به آنان حمله نماید متمرد محسوب و به ترتیب زیر محکوم می‌شود:
الف - درصورتی که تمرد با اسلحه صورت گرفته باشد به حبس از دو تا پنج سال.
ب - درصورتی که تمرد بدون سلاح به عمل آید به حبس از شش ماه تا سه سال.
تبصره - اگر متمرد در موقع تمرد مرتکب جرم دیگری هم بشود به مجازات آن نیزمحکوم می‌گردد.
توضیح واژگان
تمرد در لغت به معنای گردن کشی، سرپیچی و نافرمانی کردن است.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
اگر نظامی در هنگام تمرد به مأمورین اهانت یا تهدید کند یا آنان را مورد ضرب و جرح قرار دهد، مجازات این جرائم نیز به وی اعمال خواهد شد.[۲]ضمناً لازم نیست از اسلحه استفاده کامل بشود بلکه همین که متمرد ظاهرا مسلح باشد، کافیست.[۳]ضمناً اگر نظامی مدعی عدم آگاهی و شناخت مأمورین گردد، درصورت اثبات خلاف این ادعا محکوم و الا با صرف این ادعا تبرئه خواهد شد.[۴]بنابراین تمرد در این ماده در صورتی تحقق پیدا می‌کند که اولا مرتکب نسبت به هویت مأموران نظامی و انتظامی آگاهی داشته باشد و ثانیاً در حین خدمت یا در ارتباط با آن باشد.[۵]
نکات توضیحی
عمل مأمور نظامی یا انتظامی باید وفق مقررات باشد، بنابراین صرف انجام مأموریت کفایت نمی‌کند.[۶]
منابع
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807604
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514940
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514924
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514944
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473348
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807644