ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۵۲ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر نظامی حین خدمت یا در ارتباط با آن با علم و آگاهی در مقابل مأموران نظامی و انتظامی حین انجام وظیفه آنان مقاومت یا به آنان حمله نماید متمرد محسوب و به ترتیب زیر محکوم میشود:
الف - درصورتی که تمرد با اسلحه صورت گرفته باشد به حبس از دو تا پنج سال.
ب - درصورتی که تمرد بدون سلاح به عمل آید به حبس از شش ماه تا سه سال.
تبصره - اگر متمرد در موقع تمرد مرتکب جرم دیگری هم بشود به مجازات آن نیزمحکوم میگردد.
توضیح واژگان
تمرد در لغت به معنای گردن کشی، سرپیچی و نافرمانی کردن است.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
اگر نظامی در هنگام تمرد به مأمورین اهانت یا تهدید کند یا آنان را مورد ضرب و جرح قرار دهد، مجازات این جرائم نیز به وی اعمال خواهد شد.[۲]ضمناً لازم نیست از اسلحه استفاده کامل بشود بلکه همین که متمرد ظاهرا مسلح باشد، کافیست.[۳]ضمناً اگر نظامی مدعی عدم آگاهی و شناخت مأمورین گردد، درصورت اثبات خلاف این ادعا محکوم و الا با صرف این ادعا تبرئه خواهد شد.[۴]بنابراین تمرد در این ماده در صورتی تحقق پیدا میکند که اولا مرتکب نسبت به هویت مأموران نظامی و انتظامی آگاهی داشته باشد و ثانیاً در حین خدمت یا در ارتباط با آن باشد.[۵]
نکات توضیحی
عمل مأمور نظامی یا انتظامی باید وفق مقررات باشد، بنابراین صرف انجام مأموریت کفایت نمیکند.[۶]
منابع
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807604
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514940
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514924
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514944
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473348
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2807644