نظریه شماره 7/99/1005 مورخ 1399/08/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مرجع قضایی صالح برای رسیدگی به جرم توهین در فرض ارتکاب قبلی جرم مستوجب دیه

شماره نظریه	۷/۹۹/۱۰۰۵
شماره پرونده	۹۹-۵-۱۰۰۵ ک
تاریخ نظریه	۱۳۹۹/۰۸/۱۰

استعلام: شخصی مرتکب ایراد صدمه بدنی عمدی مشمول صرفا دیه در شهر الف شده است. طبق ماده ۱۴ قانون مجازات اسلامی دیه از انواع مجازات است ولی درجه آن مشخص نیست ولی طبق رویه قضایی و نظریه مشورتی شماره ۷/۳۰۲۹ مورخ ۱۳۹۳/۱۲/۴ اداره کل حقوقی نسبت به این پرونده ها کیفرخواست صادر می شود و مشمول تبصره ۳ ماده ۱۹ ق.م.ا نیست. حال اگر همان شخص مرتکب جرم توهین در شهر ب نیز شود و تعقیب متهم از دادگاه شهر ب شروع شده باشد، آیا با توجه به ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری، دادگاه شهر الف بایستی پرونده را به شهر ب ارسال کند یا خود به رسیدگی ادامه دهد؟ آیا ارسال پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به عمل می آید یا با دستور؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

اولا، ملاک ومعیار تشخیص مهمترین جرم مذکور در ماده ۳۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، میزان مجازاتی است که در قانون برای آن جرم در نظرگرفته شده است و یکسان نبودن نوع مجازات های جرایم ارتکابی با توجه به تقسیم بندی مجازات ها وفق ماده ۱۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ تأثیری در این قضیه ندارد و این تقسیمبندی (حد، قصاص، دیه و تعزیر) از اشد به اخف محسوب نمی شود؛ زیرا هر حدی اشد از قصاص نیست و مجازات تعزیر شرعی در همه موارد از مجازات تعزیری که به لحاظ نقض مقررات حکومتی تعیین شده، شدیدتر نیست. بدیهی است تشخیص مهمترین جرم بر اساس نوع و میزان مجازات یا قابلیت تجدید نظر یا فرجام خواهی و ... از وظایف قاضی رسیدگی کننده است.

ثانیا، در فرض استعلام مطابق ماده ۳۱۰ قانون پیش گفته، پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به دادسرای محل وقوع جرم مهمتر ارسال می شود.