فرزندخواندگی (شریعتی نسب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (removed Category:حذف using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''''فرزندخواندگی''''' نام کتابی است از [[صادق شریعتی نسب]] که توسط [[انتشارات شهر دانش]] به چاپ رسیده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6528120|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref> | '''''فرزندخواندگی''''' نام کتابی است از [[صادق شریعتی نسب]] که توسط [[انتشارات شهر دانش]] به چاپ رسیده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6528120|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref> | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب|تصویر=پرونده:فرزند خواندگی.jpg|اندازه تصویر=200px|نویسنده=[[صادق شریعتی‌نسب]]|ناشر=[[ انتشارات شهر دانش]]|نخستین چاپ=1390|تعداد_صفحات=288|کشور=ایران|محل ناشر فارسی=تهران|زبان=فارسی|موضوع=[[فرزندخواندگی]]}} | |||
== محتوای کتاب == | == محتوای کتاب == | ||
| خط ۶: | خط ۸: | ||
# بخش نخست: مفهوم و مبانی | # بخش نخست: مفهوم و مبانی | ||
# بخش دوم: تحقق [[فرزندخواندگی]] | # بخش دوم: تحقق [[فرزندخواندگی]] | ||
# بخش سوم: آثار فرزندخواندگی | # بخش سوم: آثار فرزندخواندگی<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6654220|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref> | ||
== بخشی از کتاب == | == بخشی از کتاب == | ||
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۱۶
فرزندخواندگی نام کتابی است از صادق شریعتی نسب که توسط انتشارات شهر دانش به چاپ رسیده‌است.[۱]
 | |
| نویسنده(ها) | صادق شریعتی‌نسب |
|---|---|
| کشور | ایران مکان ناشر فارسی: تهران |
| زبان | فارسی |
| موضوع(ها) | فرزندخواندگی |
| ناشر | انتشارات شهر دانش |
| شمار صفحات | 288 |
محتوای کتاب
این کتاب در سه بخش کلی تدوین گردیده‌است:
- بخش نخست: مفهوم و مبانی
- بخش دوم: تحقق فرزندخواندگی
- بخش سوم: آثار فرزندخواندگی[۲]
بخشی از کتاب
نویسنده در بخشی از کتاب اینطور مینویسند:
«کودکان بزرگترین موهبت خداوند به پدران و مادران و نقطه استحکام و تکمیل بنیاد خانواده هستند. با این حال چه بسیارند کودکانی که از داشتن پدر و مادر محرومند و چه فراوانند زوج‌هایی که در حسرت داشتن فرزند به سر می‌برند. تردیدی نیست که چنان محرومیت‌هایی آثار سوء فردی و اجتماعی بسیاری خواهد داشت. اعطای مأموریت سرپرستی از کودکان بی‌سرپرست (و یا بدسرپرست) به نهادهای عمومی یا مؤسسات خصوصی علاوه بر اینکه به لحاظ تربیتی جایگزین چندان مناسبی قلمداد نمی‌شود، از جهت اقتصادی نیز هزینه‌ای گزاف را در پی خواهد داشت.
یکی از اهداف هر نظام حقوقی تمهید راهکارهایی است تا بتواند نقش مکانیسم‌های جبرانی و جایگزین را ایفا کرده، روابط اجتماعی را به صورتی مطلوب مدیریت نماید. نهاد فرزندخواندگی ضمن برقراری پیوند میان کودکان بی سرپرست و خانواده‌های بدون فرزند، نیازها و مناقم هر دو گروه را متوازن می‌کند و از تحمیل بار سرپرستی کودکان به دولت جلوگیری به عمل می‌آورد. کارکرد اخیر نهاد فرزندخواندگی و نیاز کودکان به داشتن خانواده ثانویه ای که امنیت و بهداشت روانی بیشتری را برای آنها به ارمغان آورد، ضرورت نداشتن فرزند به عنوان شرط پذیرش درخواست خانواده متقاضی فرزندخوانده را مردد می‌نماید. به ویژه که در این مورد با ملاحظه وضعیت تربیتی فرزندان خانواده متقاضی، می‌توان صلاحیت و شایستگی آنها در پیذیرش سرپرستی کودک را به صورتی عینی تر مورد قضاوت قرار داد.
تأکید کنوانسیون حقوق کودک (۱۹۸۹) بر ضرورت حمایت همه‌جانبه از تمام کودکان و تصریح بر حفظ اعتبار نهاد فرزندخواندگی در کشورهای عضو کنوانسیون چنین توصیه ای را موکد می‌نماید.»[۳]
منابع
- ↑ صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528120
- ↑ صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6654220
- ↑ صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528128